gözlerimi açtığımda saat 5ti. alarma uyanmıştım. selin de az ötede hala uyku sersemi yatıyordu. yüzümü yıkayıp bir aydına bakıyım dedim davar gibi yatıyordu. aydın uyan hadi gidiyoruz dedim ve gitmeden evvel birkaç şey atıştırıp dünkü saray yavrusuna doğru yola çıktık. arabada biraz da vakit geçsin diye aydına sordum, yaa naptın olum dün o kadar zaman nereye gittin amk onca süre dedim. döndü bana ya biliyor musun böyle hani post-apokaliptik bir zamandayız ya işte ben böyle zamanlarda bile insanın hala insanca kalması gerektiği inancındayım, bu yüzden tepeye çıkıp yoga açma hareketleri falan yapıyorum böylece kendimle başbaşa kalabiliyorum dedi. lan amk aydını özet geç bin diye içimden sövdüm. iyi bari diyebildim bu mala. zaten bu uzun cümleyi söyleyene kadar da villaya vardık ama villa da villaydı bee. arabayı çekip silahları aldık ve atladık duvarlardan içeri. pervazdaki cam kapılara yaklaştım kitli değildi kaydırarak içeri adımımızı attık. işin garibi içeri çok sessizdi ama yoğun bir ter kokusu vardı. silahımı sıkıca kavradım bir ses duydum. aydına işaret verip sese doğru yavaşça ilerlemeye başladım. arkamdan bir boğuşma sesi geldi. aydın yerde bir adamlaydı ve pat kafamda kısa süre bir acı hissettim ve gözlerim karardı. uyandığımda ellerim ve kollarım bağlıydı ve karşımda 7 tane kaslı zenci vardı. giblerini sıvazlıyor yeah undebah diye garip sesler çıkarıyorlardı. aydın ise abi ben aciksüelim diyordu.
-son-