bi stadyumun etrafını dolaşıyorum falan, otobana inip çıkıyorum, taksiler el edince durmuyormuş telefonla aramak lazımmış onu öğreniyorum. bir taksinin önüne atlıyorum en sonunda. dur amk.

aç camı. adam diyor ki, burası paris'in en tehlikeli yeri asla yoldan adam alamam.

tehlikeli yer dediği müslüman mahallesiymiş.

bir türk dönerci bulup yol tarifi soruyorum. adam çıkıyor sarhoş!

döner ustası da şöyle diyor: sanki çok biliyormuş gibi bir de yol tarif edecek.

adam sonsuzluğa giden bir yolu işaret edip, beşinci ışıktan sağa dön diyor.

o yolu takip ediyorum. her köşe başında siyahi elemanlar onarlı gruplar halinde, üstleri çıplak sadece şort terlik. yüzlercesinin arasından elimde şarap, kinder çikolata ve tadı kavuna benzeyen mangolarla geçiyorum.

hakikaten de adamın anlattığı yol tarifiyle odama varıyorum. bir şişe şarabı içiyorum ama yorgunluk ve şarap hayatımı skiyor.

ayağa kalkıp yatamıyorum. sürünerek banyoya girip kafamı yıkıyorum.

yatağa tırmanıp uyuyorum.