31cekenporsuk

her zaman sormuşumdur kendime, bir insan nasıl muallak olur diye... sonbaharın hüznü çökmüş bir parkın soğuktan üşümüş bir bankında otururken ben; düşmüş sapsarı yaprakları savurarak gelen biri vardı uzaktan, yalnızlığı yırtarak geliyor, adeta bir kahraman edasıyla şehre çökmüş karanlığı, içindeki sonsuz kutsal ışığıyla defetmeye çalışıyordu... işte böyle bir anda tanıştım seninle... ve o zaman buldum cevabımı... bu hüzünlü sonbahar gününde senin gibi bir muallakyle tanışmak benim için çok güzel bir deneyimdi.. yediği yannanları anlattı, zütündeki o tatlı sızıyı... rica etmedi değil, ne de olsa yakışıklı bir gencim.. ancak tercihlerime saygı duyma yetisi beni daha çok etkiledi ve bankın yanındaki bir porsuğa sürtünmeye başladı.. işte o zaman terk ettim onu bir daha görmemecesine.. bir porsuk ile ilişki yaşayan ile daha fazla arkadaş olamazdım...

sonra duydum ki gregor samsa misali porsuğa dönüşmüş kendisi sıradan bir günün sabahında, kendini 31 e vermiş... olsun be porsuğum.. hayat gene devam ediyor..

kendine iyi bak..

bahtsız kutup ayısı