cumartesi günü gelmişti. anasını gibtiğimin nefes alma günü. 2 züt görecem
diye cok mutluydum. bu arada hüsonun 3 iyilik 3 kötülüğü sildi lafı da aklımdan hiç cıkmıyordu.
sevdiğim uzun dönem cocuklara kahvaltı ısmarladım o gün
* yani bana baktıgı falda o kadar ayrıntı söylemişti ki,
düşünün ne kadar etkilenmişim. gerçi bu kahvaltı ısmarlama olayı önceden planlanmış bi olaydı ama
bu mevzudan sonra hızlandırılmış bi program olmuştu
* kahvaltıyı yaptık ettik, yavaş yavaş herkes masadan kalktı.
ben 2 kısa dönem arkadaş ve hüso masada kalmıştı. kahvaltı yaptıgımız yerde tipik menemenciydi.
antalyayı bilenler için söylüyorum, merkez komutanlığının tam karşısındaki menemenci.
ucuz yer ve cok güzel.
yani bildiginiz büfe dıbına koyim. hani yemek ısmarladım şekli yapmıyorum, ucuz yer zaten. hüseyinin yanındaki masaya, bi karı oturdu.
yaklaşık 10 dakika sonra fal bakan karılardın biri abla el falı bakim mi, diyip
karıya yanaştı. karı da bak bakalım dedi. başladı karı bişiler demeye, o esmada hüso
araya girdi ve yalan söylüyrsun dedi falcıya. falına bakılan karı da nerdewn anladın dedi.
mesleğin o diilki dedi. peki mesleğim ne benim dedi kadın. huursun diyip, aniden agzını kapadı
*
agzından kaçırmıştı resmen. karı şok oldu. bana fal bakar mısın dedi, parası neyse veririm.
hüso kusura bakma diyip uzaklaştı. son bikaç gündeki en ibret verici dumurlarımdan birini yaşıyordum.
ama bu sefer şahitlerim de vardı.
