günde 2 litre sahlep içiyorum

neyse 1-2 ay böle geçti, o beni tanımıyodu bile. bu benim çok ağırıma gidiyodu; onun için sıradan, önemsiz biri olmak. bir günaydını bile esirgerdi benden. ama onu suçlayamam. lise birde yaptıklarımın yarısını duyduysa sadece amı zütü ve memesi için onla konuşmak isteyeceğimi sanırdı. neyse 2 ay kadar geçince 29 ekim günü geldi, okulda bi saat falan bi tören, 2 de dersten sonra yarım gün usülü evlere dağıldık. eve vardığım gibi direk bilgisayarın başına koştum, o zaman ekşi yeni çıkmıştı; megadeth'le ilgili 1-2 başlık açtım msn falan takıldım. he bu arada bu şıpırtının msn'ini eklemiştim; kabul etmişti, online'dı. hemen yardırdım geçenlerde olan sınav nasıldı naber falan diye. ama kız soğuktu, buz gibiydi. ümidime demir yumruk gibi inen bu gün belki de ona birdaha asla açılamamama neden olacak derin bi yara bırakmıştı. bu acıya dayanamayıp durumu chuck'a anlattım. bin dedi sen aşık olmuşsun. yok ne aşkı yaşımız kaç başımız kaç... konuştuk uzun uzun iki bira, 30 kadar da midye eşliğinde, güzelbahçe balık halinin yanındaki kayalıkta, günbatımına karşı. tam evlere dağılcaz dedim eğer bu kızla ilgili insan içinde konuşmamıza gerek kalırsa bi isim takalım. mantıklı dedi bir iki insan ismi saydı, o sırada birama deniz suyu bulaştığını farkettim. şişenin dibi göz hizama gelecek şekilde kaldırdım. bi damla düştü şişenin dibinden; yerdeki su birikintisine düşüp olağanüstü bi "şıp" sesi çıkardı. chuck hala isim saydırırken ben bi anda bağırdım sessizliği yırtarcasına... şıpırtı!