çok daralıyorum be inci

dün gece 5 gibi yattım ve yaklaşık 1 saat önce inanılmaz bir sıkıntıyla uyandım. 1 saattir içimi rahatlatacak bi şeyler arıyorum; ama bulamıyorum. artık hiçbi şeye elimi sürmek, hiçbi aktiviteye dahil olmak istemiyorum beyler. çok canım sıkılıyor uzunca zamandır.

bu akşam istanbul'a yola çıkacağım, yılbaşı ayağına arkadaşlarla görüşeceğim. hepsi sevdiğim insanlar ve fakat inanın içimde zerre istek yok. hep böyle oluyor msnkiim. "doğum gününü kutlayalım gel." diyorlar, istemiyorum. "bak yılbaşı gel?" istemiyorum. "şu gün, şurada, şu kişilerleyiz sen de gel?" "işim var siz takılın". hep böyle geçiyor amk. yıllar boyunca uyumak ve sandman'in düş ülkesinde dolaşmak istiyorum sadece.

beyler, hiçbir şey hissedemiyorum artık ve hiç enerjim yok. bu durumdan bıktım. en kötü histen en iyisine kadar, hiçbirini hissedemiyorum. oysa ben hep insanoğlunun hissedebileceği her türlü hissi yaşamak isterdim. ne bileyim, huzur, mutluluk, aşk gibi güzel hislerden tutun aldatılmanın verdiği acı, yakınını kaybetmenin verdiği üzüntü gibi kötü hislere kadar hepsini tek tek hissetmek isterdim ben.

ilk başlarda önemsiz bi şeydi hissetmemek. şimdi ise beni kendimde soğuttu. bu durum beni delirtecek beyler.

neyse dıbınakoyim yazayım belki rahatlarım dedim, sonuçta panpalarıma anlatmayacağım da kime anlatacağım di mi? öyle işte beyler.

özet: bunaldım amk.