abidin dino ya ait sanılan mutluluğun resmi

BUNA NE TUAL YETERDi NE BOYA...

kokusu buram buram tüten
limanda simit satan çocuklar
martıların telaşı bambaşka
işçiler gözler yolunu.
inebilseydin o vapurdan
ayağında Varna’nın tozu
yüreğinde ince bir sızı.
mavi gözlerinde yanıp tutuşan
hasretle kucaklayabilseydim
seninle bir daha.
davullar çalsa zurnalar söyleseydi
bağrımıza bassaydık seni Nazım
yapardım mutluluğun resmini
başında delikanlı şapkan
kolların sıvalı kavgaya hazır
bahriyeli adımlarla düşüp yola
gidebilseydik meserret kahvesine
ilk karşılaştığımız yere
ve bir acı kahvemi içseydin.
anlatsaydık
o günlerden geçmişten gelecekten
ne günler biterdi
ne geceler...
dinerdi tüm acılar seninle
bir düş olurdu ayrılığımız
anılarda kalan.
ve dolaşsaydık Türkiye’yi
bir baştan bir başa.
yattığımız yerler müze olmuş
sürgün şehirler cennet.
işte o zaman Nazım
yapardım mutluluğun resmini
buna da ne tual yeterdi;
ne boya...
ABiDiN DiNO