sevgilimi çok özledim

beyler yapmayın, hayatınızın en güzel dönemlerini heba etmeyin biri için. şunu anladım ki hiç bir kız için hayatı zehir etmeye değmiyor. şimdi diceksiniz, "panpa sen aşık olmamışsın". oldum hem de köpek gibi oldum. onun için her şeyimi feda ederdim. yapmadığım şey de kalmadı. bir dediğini iki etmez, ölümüne sever iltifatlar ederdim. o da beni öyle severdi, sonra noldu, sıkıldı, bunaldı, gerektiğinde ağzına sıçmadığım için, onu terketmediğim için(!) beni terk etti. tam da üniversiteden mezun olmuşken, hayatımın en süper dönemi tak oldu onun yüzünden. bütün yazımı balkonda tek başıma içerek geçirdim. sigaraya başladım. o arada bizimki biriyle çıktı, sonra sonbaharda pişmanım beni affet, kimse senin gibi davranamaz bana diye yalvardı telefonda, hayatmını en büyük salaklığını onu affederek yaptım. ha noldu süper bi 6 ay geçirdik ama beni yine aynı taktan sebeplerden dolayı terketti. antidepresan bile kullandım onu unutmak için. akşam 9-10 gibi uyur sabah da 8 buçukta işe gitmek için kalkardım, bomboş bi hayat. sonra bi gün dank etti, ulan hayat çok güzel be!!! değer mi birinin bunu mahvetmesine? belki onun gibisini bulamicam, ya da onun gibi bakmicak kimse bana. boşverin ya bakmasınlar, hayat çok güzel beyler, kıymetini bilin. elbette karşınıza çıkacak kızlarda sevilecek, tapılacak güzel şeyler bulabilirsiniz, bulacaksınız da. unutmak hiç kolay değil bunu çok iyi biliyorum, ama hayatın güzelliklerine, eğlenmenize baktıkça her şeyin daha da iyiye gittiğini görüceksiniz. hiç bir erkeğe bi kızda takılı kalmak yakışmaz...