1. 251.
    -2
    sırtımda bir avuç umut olan küfemle geldiğim, bugün küfenin bile kaybolduğu şehir.
    son umudun zütünüzde patlayışı en acısıymış.
    ölesiye ölesim var, bu çorak topraklar beni de kuruttu. ne varlığımın bir önemi var, ne yokluğumun farkedilme ihtimali.
    daha da kötüsü, inciye bile böyle şeyler yazacak durumdayım, çünkü öyle yalnızım.
    ···
   tümünü göster