+1
sonra kapı çaldı.. gelen bakkalın çırağı mahmuttu.. hayırdır mahmut dedim, diyen ağzımı gibiyim.. mahmut olanca masumiyetiyle bakkal ferruh'un kendisini para çaldığını düşündüğü için kovduğunu ve yetmezmiş gibi bir güzel de dövdüğünü söyledi.. mahmut o kadar saf, o kadar masum ve o kadar bizdendi ki..haklarını aramak adına üstümü aldığım gibi ferruhun yanına gitmek adına yola koyuldum.. bu küçük sabinin kimsesiz olmadığını ispatlamak şarttı ve o an tek düşündüğüm şey buydu.. mahmutun gidecek hiçbir yeri yoktu, yediği dayağın ve onu örseleyen hayatın yorgunluğunu suratında, gözlerinde gördüğüm için, ona "evi kendi evin gibi bil, sen içeride takıl on dakkaya gelecem" dedim..
yola koyulmuştum.. hava boğucuydu.. sıcak neyseydi aslında ama nem adamı öldürürdü.bi cigara yaktım.. ferruh'un bakkala yaklaşınca içeri nasıl girsem diye düşündüm.. çok sert girsem komşu esnafın anlamadan dinlemeden tepkisine maruz kalabilir, linç edilebilirdim..o yüzden konuşmayı yeğ tutacaktım.. tüm bu fikir kargaşasında içeri daldım.. dedim "ferruh abi, sen el kadar sabiyi dövmüşün para çaldı falan diye, yakışıyor mu sana kaç yaşında adamsın, ayrıca o çocuk öyle şeyler yapmaz".."öyle mi dedi o deyyus" dedi murat bardakçıvari ses tonuyla..ve devam etti:"yalan söylemiş, karıya kıza asılıyordu, sen bilmezsin ne am düşkünüdür o.gece tezgahın arkasında attırırken yakaladım, dedim gençtir boşver..bi daha yapma dedim ama.. geçen bizim kıza asılmış, bilirsin bizimki saftır, baban beni dövdü falan deyip bişeylere yeltenmiş.. töbe töbe..ben de kovdum onu"
o an yıkıldım.. mahmut, iki gün önce ankaradan gelecek olan kız arkadaşımdan haberdardı..eve vardım, el kadar sabi falan dinlememiş, bizim hatunu saksıyla bayıltıp vermiş veriştirmiş.. ananı gibeyim mahmut diyecektim ki..diyemedim binler.. kaldım, anlıyor musunuz ha kaldım..
bu ne lan?
