bir hikayem var dostlar

gittik sahile panpalar o gün meğerse kızın babasının ölüm yıldönümüymüş, kız kucağımda ağladı lan nasıl üzüldüm amk.

duygusalımda biraz neredeyse bende ağlıcaktım amk.

-yanımda olman bana güç veriyor ne bileyim içim bi tuhaf oluyor, sanki babam yanımda.( zaten zor tutuyorum kendimi, bunu söyleyince gözlerimden 2 damla yaş aktı amk. düşünsenize lan kız ölmüş babasının yerine beni koyuyor.)

-esra senin için çok üzgünüm bide düşüncesizce dışarıya çağırdım. senin yalnız kalmaya ihtiyacın vardır. ben seni evine bırakıyim istersen ?

-sakın. evde olmak daha kötü yapıyor beni, yanında olmak güç veriyor dedim ya.

-bende senin yanında olunca kendimi bi tuhaf hissediyorum, ne bileyim normal birinin yanında hissettiğim gibi değil de. neyse bugün konuşulacak şey değil bu.

-nasıl yani ya hakan anlat dinliyorum , kafam dağılır.

-ya mesela yanına gelince kalbim çarpıyor, seninle konuşunca içime bi rahatlık geliyor, geceleri seni düşünüyorum. sabah kalkınca aklıma gelen tek şey o mavi gözlerin oluyor.
senden çok hoşlanıyorum yani. ama bu seni rahatsız ediyorsa, arkadaşlığımızı bozacaksa sana söz veriyorum bidaha bu konuyu açmam.

-sarıldı ve ağlamaya başladı. beni bırakma diyordu, sende bırakma beni…