ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

-senden nefret ediyorum sessiz! bir daha asla benimle konuşma! ne selam ver nede yanıma gel
-senden nefret ediyorummmm!

hiçbir şey bu kadar koymamıştı lan hayatımda. zank diye beynime indi senden nefret ediyorum demesi. gözlerimden isteksiz olarak yaşlar geldi. ağladığımı gördüğünde o da anlamıştı çok kırıcı olduğunu. yanıma gelip;

-çok özür dilerim sessiz öyle demek istemedim ama ne yaptığını ve neden yaptığını anlamıyorum
bi an içimde bi cesaret ortaya çıktı. nefret ediyorum demesinin acısından doğan bir de çığlık

yüzüne karşı bağırarak;

-nefret ediyorummuş! hala anlamadın dimi ben sana deliler gibi aşığım ama söyleyemiyorum. her gün seni düşünüyorum, düşlüyorum. her şeyimde sen varsın artık ama beni önemsemeyip o binle çıkıyosun! asıl ben senden nefret ediyorum! git o bininle ne yaparsan yap ister öpüş ister koklaş! beni burda ölüme bırak. tek derdim seni çok sevmemdi hazal sadece buydu! şimdi o binin git artık ellemiyicem "sevgiline". mutluluklar diyip gibtir olup gitmiştim. oda benim ilk başta yaşadığım gibi donup kalmıştı. hiç ses çıkarmadı. ardından bağırarak;