hayatımı mahveden ilişkimi anlatıyorum

...

-nerden bulayım oğlum ben şarj cihazı?
-telefonunu ver anne.
rehberden babamı buldum,
-alo baba!
-ha iyiyim iyiyim, evet geldim kendime,
-ya tamam baba, gelince söylenirsin sen de, şarj cihazı lazım bana..
bütün gece başımda beklemiş babam gözümün açık olduğunu görünce odadan girer girmez ağlamaya başladı,
uzun uzun sarıldı bana,
aynı anda babamla birlikte gelen duygu ve ahu da bana sarılmış ağlıyolardı,
odadaki herkes ağlıyordu,
-noldu oğlum sana!
-iyiyim baba, vallahi bak, biraz fazla kaçırmışım..
annem fırsat kolluyor tabii;
-aah ah, sen böyle bi çocuk değildin, bilmem ki kime çektin!
-baba şarj cihazını aldın mı?
sorumla beraber nihayet biraz normale döndük,
en az 10 yıllık, memurlarınkine benzer çantasına elini atarken söyleniyordu,
-aldım, bir sürü şey aldım da müsaade etmediler ki, hepsini girişte bıraktım,
bırak şimdi herşeyi baba, şu aleti ver,
çıkardı nihayet,
bi çırpıda çıkardım üzerindeki naylonu,
yatağımın arkasındaki prize taktım hemen,
açtım telefonu,
mesaj bölümüne girdim,
-sevginden öyle şımarmışım ki, ruhuma bu kadar iyi geldiğinin farkında bile olamamışım. teşekkür ederim.
defalarca okudum, olur mu olmaz mı, annem başımda , kızların gözü bende,
kafamı toparlayamıyorum,
silip silip hep aynı şeyi yazdım,
mesajı yazdıktan 5 dakika sonra gönderdim filiz'e..