bu da benim hikayem

#40

zar zor zütü kaldırıp denizin yanına oturdum. sarılıyorum ağlamasın diye, geçti diyorum ama nafile amk hıçkıra hıçkıra ağlıyor. bir süre daha kaldık öyle, o ağladıkça benim içim parçalandı. onu öyle görmektense bir kere daha bıçaklanmayı tercih ederdim o kadar diyeyim. neden sonra ağlaması geçti, sarılmayı bıraktı bende hemen sarılmayı bıraktım. o teselli amaçlı sarılma bile denize olan özlemimi kırbaçlamaya yetmişti. yüzünü bana döndü ve;

arkamdan gelirsin sandım, gelmeyince çok kızdım sana utku. sandım ki gerçekten beni aldattın. bekledim haftalarca, arasam mı diye çok düşündüm ama her defasında durdurum kendimi. dün gece naz arayıpta durumu anlatmasa gelmezdim de..biliyorum senin hiçbir suçun yokmuş, beni bulmak için çıkmışsın ama sonra bunlar olmuş ve gelememişsin..ama neden aramadın beni utku, neden sen söylemedin bana bunları? o kadar korktum ki sana bir şey oldu diye, o kadar korktum ki seni kaybettim diye dün gece o 8 saatlik yol nasıl geçti gel birde bana sor.. dedi ve tekrar ağlamaya başladı.

hala beni seviyordu beyler, hala bana değer veriyordu. elimden gelse kalkıp oracıkta oynamaya başlayacaktım, içimde bir şeyler tekrar tamir oluyordu gülesim vardı lan mutluydum yoktu ötesi, deniz hala beni seviyordu...