bedelli askerlikk

alıntıdır

hükümetin ölümü gösterip, sıtmaya razı etmesidir. hatta sıtma için üste para almasıdır.
vatandaşın ise "bin" ilan etmesidir.
hikayem şöyle; yaşım 30'u geçti. bir şekilde askere gidemedim bu yaşıma kadar. evet, eşeğim, hayvanım, gidemedim.

bu ordunun bana çok ihtiyacı varsa hemen gideyim. ama beni ot toplamak, ağaca duvara nöbet tutturmak için çağırıyorlarsa, "beni almayın, sorumluluklarım var, yapmam gereken daha önemli işler var, geride bırakacaklarım var." deme hakkım olmalı sanırım.
bunun için üste para teklif eden de ben değilim. meraklı değilim dünyanın parasını ödemeye. ama devlet istiyor, ben ne yapayım?

4 yaşında bir çocuğum var, evimi kendim geçindiriyorum. 16 yaşımdan beri çalışıyorum, babam emekli bir adam, kendisinden bir kuruş para almayalı 12-13 sene oluyor.
evim kira. satsan 10.000 tl etmeyecek külüstür bir arabam var. onu satacağım, üste kredi falan çekeceğim, bedelli yapacağım.
böylelikle karımı ve çocuğumu geçim sıkıntısının içinde bırakıp boş işlerle uğraşmak üzere 1 sene ortadan kaybolmamış olacağım.

beni buna mecbur eden, hayatımın 1 senesine ipotek koyan devlet. sonra bunun yerine 3 hafta gel, ama üste şu kadar para ver diyen devlet. ama zengin bini ben oluyorum.

ben elbette bedelliden çok profesyonel askerliği savunmak zorundayım.
bedelli geçici bir çözüm, günü kurtarıyor. bunu hepimiz biliyoruz.
ama bugüne kadar beni sürükleyen, ensemde boza pişiren de devlet.
ha bugün ha yarın diye senelerdir oyalayan, askerliğin insani bir hale gelmesi için en ufak bir adım atamamış olan da bu devlet.
tüm bu saçmalıkların mağduru olduğum halde, bu hikayedeki bin ben oluyorum öyle mi?