metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

o tekmeler, yumruklar, tokatlar hatta saçımı çekmeleri... ulan çok sağlam yedim dayağımı ama allah şahidimdir sesimi çıkarmadım.. çok istedim çıkarmak sesimi ama kaybolmuştu karanlıkta.. hem karı gibi bağırıp hande beni kurtar diyecek halim de yoktu.. olan olmuştu artık payıma düşeni alma vaktiydi.. kılcal damarım patlamıştı... burnumdan simsiyah kan akmaya başladı ve bi türlü durmuyodu.. tabi öyle kanı görünce durdular ve kapıyı açtılar.. dışarıda bekleyen o iki çocuk içeri girip kafama 2 tokat attılar ve arkasından -" okadar emeğimiz var. bizde iki tane patlatalım" deyip gittiler.. aslında en çokta bu koymuştu bana... şimdi karanlıkta diz çökmüş azrailimi bekler gibiydim... ( aklıma geldikçe hala kötü olurum.. hem yalan yok beyler, ben bi insana öyle vuramazdım.. atacağım 2 tokat 1 yumruktur.. ilerisi canilikmiş gibi geliyor artık)