metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

geceleri kafamın yastıkla buluştuğu anlarda, aklıma gelirdi sevdiğim... mühürü hala dudaklarımdayken, kolay değildi unutması..
her gece içiyordum, unutmak için.. babamı..annemi..abimi... handeyi.. hatta kendi benliğimi...

kimbilir ne düşünüyordu benim hakkımda zavallı kız.. ağlattım mı acaba onu da? yaktım mı canını? bu sorular kafamın içinde dönüp dolaşırken sağ tarafımdaki şeytan güç alıyordu adeta bu çaresizliğimden... kulağıma fısıldadı usanmadan her gece 'o' nun ismini..

iş yerinde mesai arkadaslarım, patronum halime üzülmesin,acımasın diye güçlüydüm her geçen gün..salim bey, bir kaç kere sıkıştırmaya çalıştığında cebime avantadan parayı, reddettim düşünmeden.. kaldırdım yerdeki ezilen gururumu.. çalışmakta iyi geliyodu zaten dostlar.. unutuyordum sağ omuzumdaki şeytanı..

edit: http://fizy.com/#s/3hcdd3

yazarken dinlediğim parçaları da paylaşıyorum sizlerle