nuri bilge ceylan

yeni yıla girdik. bugün öğleden sonra normalde pek yapmadığım şekilde, adeta yılların yorgunluğuyla, yatağa uzandım. öylece elbiselerimle birkaç saat uyuyakalmışım. gözlerimi açtığımda çok tuhaf hissettim. deyim yerindeyse, yeni bir algılama biçimine uyanmışım gibi geldi. öyle güzeldi ki. sessizliğin içinde gözümün önünde flu bir şekilde hareketsiz duran odamın nesneleri beni sonsuz bir şefkatle kuşatıyor gibiydi. beynimde farklı bir algılama düzeyinin kapıları aralanmış gibiydi. bir saat kadar daha orada öylece gözlerim açık olarak yattım. algılarım o kadar açıktı ki. bu açıklık hayattan öyle derin bir haz almamı sağlıyordu ki. hayatın bir şekilde yavaşlaması algılama gücümüzü nasıl da arttırıyor. algılarımızın keskinliğini arttırmak için hayatımızın temposunu düşürmemiz gerektiği aşikar. neden yavaş tempolu filmleri sevdiğim ve böyle filmler yapmak istediğimin nedenleri de buralarda yatıyor zaten.