çok büyük ve farklı bir derdim var

herkesin derdi kendine göre büyük tabi ama hayat şartları taban yapmış insanın bile böyle derdi olacağını sanmıyorum. babam asker. ergenlik dönemi şöyle oldu. 13 yaşımda 6 yıl kaldığın bursa dan van a gittim. babamın tayini çıktı. vanda 1 sene kaldıktan yada hayatımı giberttikten sonra 2 yıl lise 1-2 yi ankarada okudum. lise 3-4 şırnakta. yine 2 yıl. daha sonra 1 sene sinop. üniversite ise istanbul. iyi bir bölüm.

sorun şurada başlıyor ki doğuda kaldığım sürede yaşıtlarım batıda sosyal konularda uzmanlaşırken, birşeyleri yaşayarak öğrenirken ben doğuda döt büyüttüm. çünkü dışarı çıkamıyordum. liseyi de hiç okumamış sayabilirim. o yüzden 1 sene daha hazırlandım. düz liseydi hem de.

sosyal konularda insanları kazanamıyorum. o öğrenmem gereken bilgiler ekgib olduğu için sanırım. hep kalbim acıyor. insanlar toplanarak bir yerlere gidiyor. kız arkadaş buluyor. ben muhabbet kuramadığımdan yada tipsiz olmam dan değil. gayet tipliyim ilgi çekn tipim var. muhabbetlerde de rahatım. ama bilmiyorum işte. derinleşemiyorum. konuşmalarım hep yüzeysel. kız veya erkek diye ayırmıyorum. herkesle. ailemle bile. mutsuzluk. keyifsizlik. yarın da derse gitmeyeceğim. muhtemelen bir hafta böyle olacak.

giblemeyin yorum yapmayın alışığım...