nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/tr#s/1dl8qe

ayaklarım beni en yakın kafeye attığında zaten artık daha fazla yürüyecek halim kalmamıştı..attığım her adımla, tükettiğim yol gibi, ben de kendimi tüketivermiştim sadece bir kaç dakika içinde... içimdeki şeytandan iz yoktu keza o kendi işini halletmiş ve zafer kahkahaları eşliğinde beynimin ve ruhumun derinliklerindeki cehennemine geri dönmüştü çoktan..

ve ben..yine benle baş başa kalmıştım..

gidip masanın birine çöktüm. beynim bomboştu..

ciddi anlamda bomboştum beyler..baktığım masanın turuncu rengini, yerdeki döşemenin satranç tahtası gibi gamalı zeminini, bugün şu saniye bile sanki dün yaşamışım gibi hatırlamamın nedeni de bu olsa gerek..çünkü aklımda sadece gördüğüm şey var..kendi düşündüğüm hiç bir şey yok..

öyle ne kadar durdum bilmiyorum, sonra bir sesle kendime geldim,

"hişşt, lan..tsigalko? aloou?"

kafamı kaldırdığımda tolgayla göz göze geldim..donuk halime baktı,

"söyledin demi aq.."

cevap vermedim..o da "hay senin ben" dercesine ağız burun büktü..

"ee ne oldu?"

"ayrıldık..sanırım.."

"nasıl sanırım? ne oldu ki?"

"kalktı..gitti..ben o tarz bir şeyler söyleyince işte.."

bir şey söylemedi... ben sordum,

"sen napıyon burda?"

"bilardo atıyordum..seni görünce de yanına geldim işte.."

"ha.."

"ne yapıcan..?"

"ne yapayım..yurda gider yatarım.."

"tamam, akşam görüşürüz..konuşuruz..istersen.."

"konuşuruz.."

yanımdan ayrıldı..bilardo masasına döndü..ben de kalkıp açık camın birinin yanına geçtim..zombi modunda dışarıyı ve orada gezen, mutlu, mesut, sorunsuz insanları izledim..gülüp koşuşturanlar..el ele çiftler... karı kız muhabbeti yaptığını tahmin ettiğim bir sap grubu..elinde business çantasıyla iyi giyimli bir adam(muhtemelen genç bir hoca)..

insanlar için hayat her zamankinden farksız devam ediyordu..benim için de öyle olmalıydı..öyle ya, ben seçmiştim bu yolu? peki şimdi neden zorlanıyordum öyleyse yürürken?

tam pencerenin yanından çekilecekken telefonum çaldığını duydum..