0
hayat bir kez daha ihanet etti bana
kabul ettim bazı şeylerin asla değişmeyeceğini
istırabımı büyütmesine izin verdim o küçük beyinlerinizin,
ve bu akıl sağlığımı kimyasallara bağımlı kıldı...
evet düşüyorum işte, ne kadar sürer yere çarpmam?
anlatamam sana neden kırgın olduğumu,
hiç merak ettin mi sen neden yalnız kalmayı tercih ettiği mi,
ve gerçekten kontrolümu kaybedip kaybetmediğimi?
sona doğru geliyorum...
ne olabiliceğimi anladım
uyuyamıyorum ve bir nefes alıp saklanıyorum en cesur maskemin ardında
ve kabul ediyorum... kontrolümü kaybettim
al bunu da yazıcıdan çıkart bilgisayarının masasının üzerine koy sonra gibtir git öl huur çocuğu
