4 yıl

Derman ofise geldi. koltuğu gösterdim. ceketimi çıkartıp ofiste masamın hemen yanında bulunan ceketliğe astım. neslihan'a çıkmasını söyledim. neslihan çıktı. Halil usta, ben ve derman kalmıştık ofiste. "Derman" diye yüksek sesle başladım. irkildi.

- Naptın sen?
- ne yapmışım beyim?
- erman'ın hali ne?
- bilmiyorum beyim.
- lan dıbına koduğum evladı nasıl bilmezsin?
- nolmuş ki beyim? demesiyle bir tane yapıstırdım tokadı zaten
- söleyecek misin?
- zütü taklu bi işçi için usta başınızı mı dövüceksiniz beyim?
- usta başımı? senin gibi usta başını işe alanda kabahat zaten ne istedin lan çocuktan?
- akşam size yalan söylemiş beyim. çocugu falan yokmuş.
- he bende o kadar aptalım deme zaten kusura bakma. 2. tokadı yapıstırdım.
- beyim vurmayın.
- lan sen vururken iyidi biz vurunca mı kötü oldu? gömleğin kollarını sıvamaya başlamıştım.
- beyim ne olur ben ettim siz etmeyin.
- sana mı sorucam lan ben kimle konuşacağımı, kime para vereceğimi. artık yumruğa geçmiştim.
- beyim yalvarırım beyim vurmayın.
- oda sana dedi mi böyle vurma usta dedi mi?
- dedi beyim.
- neden vurdun o zaman züt!

muhasebeyi aradım, dermanın çıkışını hazırlamalarını, erman'ın da ustabaşı evraklarını hazırlamalarını söyledim. bir de 5000 yılın çalışanı adı altında ikramiye hazır etmelerini söyledim.