4 yıl

işleri bitirdik, akşam yazlığa gidecektik, tatlı aldım tabi her zaman ki gibi. eve geldik, rahattaydık, içerdekilerde öyle sarmaş dolaş olduğumuzu görünce sorun olmadığını anladılar zaten. yemek yendi. Kayın peder bana döndü,

- bizi unuttun oğul dedi.
- valla baba bu ara işler çok yoğun bi de üstüste gelen şeyler.
- duydum hepsini, hayran kaldım soğukkanlılığına
- teşekkür ederim.

neslihan bütün hafta olan bitenleri heycanla anlatıyordu. seko şöyle yaptı seko böyle olaya el koydu falan. zütüm kalkıyordu. ailesinin gözünde seviyem yükseliyordu adeta. babam atladı "kızım biz evde iş konuşmayız, babanla yarın fabrikaya gelicez zaten, herşeyi anlatırsın." biraz bozulmuştu ama doğruydu babamın söylediği keyfli bi akşamda işle keyif kaçırmak anlamsızdı.