4 yıl

evimize geldik, sıcacık yatağımıza yattık, sardım sarmaladım sıra geldi soru işaretlerini gidermeye.

- hayatım?
- söyle bebeğim
- sorular sorsam ilk günden biraz sinirimiz bozulsa ama bi konuyu halletmiş olsak.
- olur hayatım. derken anlamıştım tedirginliğini sesinden.
- ailen beni param için mi istiyor?
- hayır neden öyle dedin?
- babanla konuşmamız sinirimi bozdu o yüzden.
- o korkuyormuş öyle dedi.
- hayatım korkudan olsa ilk yangında alır zütürürdü, görüşmemizi de engellemezdi.
- hayatım ailemle evlenmeyeceksin benle evleneceksin o yüzden sadece bana güven boşver ailemi.
- ama evlenene kadar onların himayesindesin bi kere daha hadi geliyorsun derse bu kadar tepkisiz kalmam.
- tamam hayatım nolur sakin ol. seni çok seviyorum.
- bende seni hayatım.

kafamı temizlemişti neslihan. sarıldım sımsıkıca, bi anda

- eyvah!
- noldu? babam fabrikaya bekliyor.
- tamam gielim hadi.
hemen fabrikaya geçtik, babam vardiye sistemine ok vermişti. muhasebeyle görüşülüp işler ona göre düzenlendi. evlilere sabah ve öğlen yazılıyordu bekar olanlara ise akşam bizzat ilk shifti kendim hazırladım.