ankaralı olmak ayrıcalık anasını siktiklerim

i̇stanbul'un gölgesinde kalmış, hep onunla kıyaslanmış, renksizlikle suçlanmış, bürokrat maskesi gerçek sanılmış, bozkır güzeli, ata'nın kenti ankaram... sana en çok beyaz yakışıyor. kazıyınca griyi, altından hep beyaz çıkıyor. bunu bildiğinden belki, her kış beyaza boyuyor seni tabiat ana...
ankara'da güzeldir... çam ağaçlarının karlı manzarasında kaybolmak, sevgiliye sımsıkı sarılmak, hiç ayak basılmamış kar üstünde yürümek, beyaz rengin verdiği huzuru içine çekmek, üşüyen ellerine "hoh" yapmak, sokağın başındaki kestaneciden kese kağının içinde aldığın nar gibi kızarmış kestaneleri ağzını yaka yaka yemek, bir yudum cep kanyağı ile içini ısıtmak,
ve... bir de ankara marşını diline dolamak...
"ankara ankara güzel ankaraaa
seni göörmek ister her bahtı kara"

ankara sevilmiz mi, gün gelir sevilir... hem de çok sevilir...
ankara'yı seven ve özleyen tüm dostlara selam olsun...