0
baba oğul başbaşa kalmıştık yani. ne yiyelim dedi, farketmez cevabını verince yanında ayran içebileceğimiz bişeyler yiyelim dedi. çöp şişti adres ama izmir içerisinde değil, eski kuşadası yolu üzerinden ortaklar 1 saat falan sürdü yol 00.30 gibi ordaydık. Bilen bilir ortaklardaki çöpşişin kıymetini. oturduk yemeğe başladık;
- anlat bakalım dertli çocuk
- ne anlatıyım baba ya tutamıyorum artık elimde hiç bişeyi.
- verniği gayet iyi tutuyodun bence. dedi gülerek
- neslihan dedim. gözlerim dolmuştu,
- tamam anlatma vızıldamanı çekmeyelim ben anladım dedi.
- sağol baba dedim.
saat 1.30 civarı kalkalım mı dedi. olur dedim.
- fabrikaya mı gidelim?
- yok eve.
- e araban orda
- yarın alırım sabah senle gelip.
- e tamam o zaman
eve vardığımızda saat 3e geliyordu. Neslihan koltukta uyuya kalmış tv açıktı. üzerini örttü tvyi kapattım, duşa girdim. çıktığımda sofra hazırdı, uyanmış sofra hazırlamıştı yemek yememişti. yemek boyunca herşeyi konuştuk ama aklınıza gelecek herşeyi. sorunları çözme yolunda bi adım atmıştık en azından.
- hayatımmmmm... diye cilveli bi ses geldi
- bebegim.
- hadi gel
- geliyorummmmm
- jakuziyi açta gel ama.
- tamamdır.
jakuziyi açtım dolması için odaya geçtim. geceliği üzerindeydi, beni baştan çıkarmaya yeterdi zaten.
