küçükken yaptklarım aklıma gelince utanıyom

çocukken yaşadığım mahallede adını bizim apartmanın çocuklarının koyduğu bir "uzak park" vardı. uzak dememizin sebebi uzak oluşu değil, bizim kendi parkımıza nazaran daha uzak ulan parkı kastediyor olmamız. o parkı bir çok apartman ortak kullanırdı. neyse bir ara o "uzak park"ın çocuk yaştaki melankolik ergenleri apartmanlardan birinin duvarına gidip aşklarını, hissettiklerini falan karalıyorlardı. bende o zamanlar ilkokul 5'teyim. kendimce buhranlardayım * beni sevenlerden birinden hoşlanıyorum ama "çıkmak" neyin nesiydi?! * apartmanımıza baktım ve içimdekileri dökebileceğim o bölgeyi belirledim, yakın arkadaşlarımı da çağırdım ve içimizdekileri o duvara karaladık. akıllım senin apartmanının duvarına kimin yazabileceği belli. 100 tane apartman mı var "uzak park"taki gibi?! e apartmanın duvarına kimlerin erkek ismi yazıp kalp yapacağı belliydi * fark edildikten sonra çok utanmama rağmen büyüklerimizin anlayışına hayran kalmıştım *