nasıl piç oldum anlatıyorum

gülümsedi,

"ne diyorlar tsigalko, bir laf var hani.. demirden korksak trene binmezdik mi diyor?..aynen öyle.. korkak, kendine güvensiz, ezik biri olsam zaten bu işe baştan girmezdim... arkamı dönüp alperin beni senle tanıştırdığı günden beri ben o treni hayal ettim.. şimdi de zütürdüğü yere kadar gideceğim işte.. dilerim o yol hiç bitmez.."

huh.. şaşkınlığımı gizlemeye çalışarak, işi geyiğe vurdum,

"şair takılıyoruz (: ?"

"ee seni de öyle tavlamadım mı? ;)"

kaşlarım havaya kalktı istemsizce..

"ben de ne var ki bu kadar?"

eli yeniden yüzüme gitti,

"aslında dikkatle bakmazsan görülemeyecek bir şey.. sıradan bir erkek çocuğusun işte..ama senin ruhundaki o karamboller..o gözlerinden sızan melankolik hallerin, hem böyle mutlu-hem de aynı anda kaotik bir görüntün var ya..hah işte..o aslında biz kızların peşinden koştuğu yegane şey.. zira biz hep kavga, kan, gözyaşı arıyoruz.. bizi manevi anlamda becerecek adamları seçiyoruz.. sanki inadına yapar gibi.."

şaşkın halde dinlemeye devam ettim,

"..kabul edelim ki, sen bu aşk meşk konularında pek de iyi bir adam sayılmazsın..ha tamam diğer yönlerden insanlığına kimse bir şey diyemez ama.. çapkın herifin tekisin.. seninle olan kadına sadece keder ve elem verirsin.. buna rağmen senden kopamaz o kadın çünkü zaten içten içe istediği de budur..sen şu, aynı evin içinde elli türlü aşk oyunu ve entrikaların döndüğü dandik türk dizileri nasıl bu kadar tutuyor sanıyorsun? onları kim izliyor sence? biz acı düşkünü kadınlar.. güya hep mutluluğu arıyoruz, ama aslında sadece acıyla besleniyoruz.."