geçen gün güvenlik kulübesine ok attım diye

sitedeki gençler için küçük bir oda tahsis edilmişti hobi odası şeklinde, ben de destek olmuştum. geçen akşam uğradım ne yapıyorlar kontrol edeyim diye. baktım müzikli muhabbet, oohh. iki kişi gitar çalıyor, biri darbuka, diğeri ise şarkı söylüyor. emolar da orada, iki erkek bir kız, bunların şarkılarının bitmesini bekliyorlar ki sıra onlara gelsin. aferin gençler dedim, böyle olun canımı yiyin. grubunuzun adı ne diye sordum, sormaz olaydım amk; tarlabaşı quartet dedi. tarlabaşı'nı anladım, hani otantik olur, hergele işi olur fakat quartet ne yarraam? neyin özentisi bu? emolara döndüm, sizin grubunuzun ismi ne lan diye sordum. basri yıldırım trio dedi, allah belanızı versin basricim dedim. ben de grup kurucam şimdi, ismini okçu band koyucam (beend diye okunuyor). nasıl iştir bu anlamadım amk. emonun ensesine patlattım bi tane hışımla, çıktım yukarı. bi duble rakı doldurdum, biraz da tulum peyniri çıkardım dolaptan. sonra düşündüm. bizim ersen ve dadaşlarımız vardı, moğollarımız, beyaz kelebeklerimiz, istanbul gelişim orkestramız. şimdikilere bak amk; tarlabaşı quartet, basri yıldırım trio, okçu band. rakıyı fondipledim, bi duble daha doldurdum. televizyonu açtım, baktım cem adrian şarkısı bitti, can bonomo başladı. sırada da zeynep casalini vardı ve dolapdere big gang. anladım sonra, içinde türkçe'ye ait olmayan kavramlar geçmeli bu işi yapıyorsan demek ki. bi duble daha doldurdum ve dede efendi'ye kaldırdım. bitirdiler müziği be dedecim dedim, bitirdi bu muallakler