4 yıl

ertesi gun geldi eşyalarını topluyordu, gözyaşları akıyordu.

- hayırdır?
- seninle kalmamı istemiyoalr akşam babamla tartıştık.
- sebep?
- aynı şehirdeymişiz ne anlamı varmış beraber oturmamızın.
- hayatım dur ağlama. gitme arama uğrama bi daha.
- o kadar kolay deme hayatım?
- değil mi?
- olay çıkmasın, nasılsa ofiste de beraber olcaz haftasonları da gelirim.
- hayatım olur mu öyle saçma şey.

yapıştım telefona aradım kayınpederi.

- hayırdır baba?
- ne hayırdır?
- neslihan'ın sizin yanınıza taşınması?
- evet öyle istiyorum.
- sebep?
- sana mı sorcam?
- evet bana sorcaksınız, kızınızı nasıl izmir'e zütürürken size sorduysam herşey için sabrettiysem bu da benim istediğim gibi olacak.
- yok ya. askere gider gelir nikaha basarsın o zaman.
- heh şimdi belli oldu renginiz işte.
- salak çocuk, istesem suratını bile göremezsin neslihan'ın.
- neslihan gelmeyecek.
- gelecek.
- gelmeyecek deyip telefonu suratına kapattım. neslihan'ın elinden valizini alıp sımsıkı sarıldım.

- korkuyorum hayatım.
- korkma bitanem burdayım ben.
- ya gelip beni alırsa.
- alamaz.
- tamam hayatım.

korkudan titriyordu.