4 yıl

izmir tatilimiz bitmiş istanbul'a dönecektik. daha yolda kavga çıkacağını neyse çıktık yola. o uyudu direk zaten bende hafiften müzik açtım. balıkesire kadar geldik ulan midem kazınıyor. dedim yarım ekmek bişey yaptırayım bari. neslihan'ı uyandırdım yok istemiyorum dedi uyumaya devam. neyse buldum bi köfteci daldım. köfteci de bi kız var ama korkuyor belli gözüm ona takıldı. köfteci de söyleniyor akşamdan beri burda oturuyor diye. gittim yanına,

- aç mısın?
- hayır. ama belliydi aç olduğu elimdeki köfteyi uzattım.
- al, usta bi yarım daha atsana bana.
- yok gerçekten değilim.
- olsun söyledim bi kere.
- peki teşekkür ederim.
- akşamdan beri burda olduğunu söyledi köfteci.
- evet sabah olmasını bekliyorum.
- neden?
- otostop ile bursa'ya gidiyorum.
- hımm neden peki?
- sevdiğim çocuk için.
- nerden geliyorsun?
- aliağa.
- tamam ben zütürürüm seni bursa'ya kadar.
- gerçekten mi?
- evet hadi ye kaçalım.

beyler kızın gözlerini görmeniz lazımdı. nasıl ışıldadıgını sabaha kadar orda kalsa kamyoncuların lafına maruz kalacaktı biri alıp yolda giberdi herhalde. arabaya vardığımızda, neslihanın arka koltuğa geçip uyumuş oldugunu gördüm. kıza sen öne geç dedim.

- eşiniz kızmasın?
- yok bişey demez. (tak demez amk onda iyilik kalbi nerde?)
- tamam o zaman.
- adın neydi senin?
- pelin.
- serkan bende memnun oldum. kız arkadasımda neslihan.
- ne güzel siz berabersiniz.
- bazen uzak olmak iyidir.

ne dediğimi anlamamıştı muhtemel ama anlamış gibi yaptı. neslihan ınki de nasıl uykuymuş bi kere bile uyanmadı o kadar muhabbete. bursa'nın içine girdik tabi pelin'i bırakmak için o ara neslihan uyandı. kafayı kaldırdı.

- aa bursa'da napcaz?
- kahvaltı etcez bebeğim.
- bu kim?
- pelin.
- yani?
- bursa'ya geliyormuş yol üzerinde yardım ettim.
- hııı bu konuyu konuşacağız.
- konuşalım.

pelin'i bırakıp gaza basmamla beraber çemkirmeye başladı.

- sen nasıl böyle bişey yaparsın. kız ayarlamaya mı geliyosun arabayla?
- oha artık neslihan başka hiç bişey demiyorum sana.
- ne işi var o kızın arabada?
- lan yardım etmekte suç oldu insanlara.
- neden bi erkek almadın o zaman.
- görseydim alırdım emin ol.

ulan gene ağlamaya başladı hay gibicem ya.

- anneme gitcem ben öncec eşyaları evden toplayıp.
- hayırdır?
- öyle istiyolar.

bu sefer durdurmak için hiç birşey söylemedim. o da gitsin istiyordu işini zorlaştırmak anlamsız olurdu.