4 yıl

huzurlu bir gece geçireceğimizi düşünüyorduk ta ki saat 9 civarında kapı çalana kadar. gelen neslihan'ın abisi ve babasıydı. sanki adam dövmeye geliyorlar amk. amcabey daldı içeri "neslihan" diye gürledi. neslihan annemle beraber çıktı. hal böyle olunca amca bey biraz sakinleşmişti ama kararlı kızı zütürecek.

- gidiyoruz neslihan.
- gelemyeceğim.
- burda kalmana izin veremem.
- nedenmiş?
- evde kalman gerek çünkü.
- sebep?
- öyle istiyorum çünkü. böyle dediğinde gerilen sinirlerim patladı.

"siz istiyorsunuz diye aynı şehirde yaşadık, beraber yaşamak için isteğinizi bekledik. yapacağımız herşeyde izninizi aldık. ama siz tatmin olmadan ısrarla bir yenisini istiyorsunuz."

tekrar gürledi;

"neslihan bu gece benle geliyor, dışarı çıkmasını da yasaklıyorum. çok istersen gelir evde görürsün." tam ağzımı açtım sıçma pozisyona geçecektim ki annem tuttu. bakışıyla sus dedi resmen. neslihan bana bakıyor bişeyler dememi bekler gibi.

- amcabey, izninize sığınarak rica ediyorum ki neslihan burda kalsın?
- hayır!
- bakın rica ediyorum.
- hayır demesiyle annem atladı beyler,

"siz değil miydiniz kızını izinle bize gönderen? siz değil miydiniz izninizle beraber yaşamalarını kabul eden? şimdi nerden çıkıyor bu? ne istiyorsunuz? çocuklar evlenecekleri tarihi bile belirlediler size mi kalmış bozmak?" annem çok sinirliydi, bi o kadar da sakin konuşuyordu, çünkü neslihan'ın ailesinin varlığımızdan dolayı beni istediğini savunuyordu. tartışma büyüyecek gibi olunca neslihan'ın abisi denedi bu kez,

"baba bak serap teyze'de gelmiş kalsın kız" amcabey bu kadar baskıya dayanamadı, yarın görüşürüz diyerek kapıyı çarptı çıktı.