4 yıl

neslihan'ın ailesi (artık kaçı gelecek bilmiyorum) cuma geleceklerdi. günlerden çarşamba. sabah 10:30 ucagı ile gidip 21:45 uçağa ile dönecektim. arabayı havaalanı otoparkına bıraktım. akşam dönecem nasılsa nolcak amk. neyse gittim istanbul'a girdim toplantıya 2.5 saat sürdü. tahminimden kısa yani (evet arada bende hata yapıyorum) arkadasları aradım bastık gittik bostancıya nargile gündüz vakti güzelim bostancı sahili paten kayanlar falan epey iyidi. dönüş saati yaklaştı uçak atatürk'ten biz istanbul'un diğer ucundayız. dedim kadıköy'e bırakın beni ben ordan geçerim karşıya. bıraktılar beni geçtim karşıya ordan taksi havaalanı. zaten uçak hareketlendikten 55 dakika sonra izmir'de amk. nolcak aldım arabayı bastım söke'ye abim aradı.

- seko!
- yeap
- gelirken kokoreç alsana.
- oo yeasss bende açım 30 dakikaya ordayım.
- yavaş hayvan
- yavaş zaten.
- ya tamam amk nası biliyosan öle yap.

yarım saatte edeydim kokoreçleri de almıştım üstelik. bilen bilir söke'de köprübaşı kokorecin üstüne yok amk. abim açtı kapıyı;

- unuttun deme lan koko... oha amk yarım saatte nasıl geldin sen?
- al kokoreçlerini.

vurdu bi tane enseme neslihan geldi arkasından;

- aşkkııımmmm hoşgeldiiinnn
- hoşbulduk bebeğim.
- nasıl geçti?
- normal.
- hava nasıldı?
- süper.
- gelseydim keşke.
- ama buranın havası daha güzel bi tanem seninle