buraya herkes derdini yazacak bende teker teker

kankacım çok açıkça anlatıcam. son 1 senedir çok kötü şeyler yaşadım, ölümler -ki burada aile üyelerinin ölümlerinden bahsediyorum- ayrılıklar vesaire. 10 ay önce babamı kaybettik, ondan sonraki 9 ay dünyanın en taktan zamanıydı benim için. 1 ay önce bi kızla tanıştım. saçma bi onlayn paylaşım buluşmasında. neyse herkes dedi burger yiyek ben dedim ben kokoreç yicem var mı gelen. o geldi. orda başladı işte. ordan şarap festivaline gittik beraber, içtik miçtik. o sıra trenler geçiyor ben gene bad oldum. neyse böyle böyle derken sürekli buluşup etmeye başladık, kadınlar gününde etkinliğe bile gittim kızla dıbına koyiyim. sonra yine iyi güzel, evime geldi falan ama ciks kovalamıyorum; annem kardeşim falan da var. yemek yedik beraber. sonra yine dışarı çıktık bira içtik falan. her şey hala çok güzel. bigün buluşcaktık, gittim yanına. 20 dakka fakültesinin kantininde yannan gibi ntv seyrettik hiç konuşmadan. sonra ben sıkıldım ya eve mi gitsem falan dedi bu. iyi dedim gel tramvaya bırakayım seni. tramvaya bıraktım, o gün bugündür ne arıyor ne soruyor. ne aratıyor, ne sordurtuyor. artık tek bi görüşme imkanım var. sıkı fıkıyken internetten bi sipariş vermiştim, kargo adresine de onun adresini yazdırmıştım. o mevzu olucak 2-3 güne kadar. sence napayım, ne edeyim. git konuş diyorlar, konuşmak için çağırdım gelmedi de. yani konuşayım mı, napayım. ya da hiçbişey demesen de iki kelam edelim lan, bir gibim insan evladı arayıp sormuyor. annem kardeşim desen derdi başını aşmış gariplerin.