bir anarşistin hikayesi

ekledi fakat devrim için yeterli değildi. bakışlarından anlaşılıyor ve dinliyormuş gibi yapıyor, odanın içine gelişi güzel oturmuş 13 tane gence bakışlarıyla direktif veriyordu. (tabi yersen) solgun ve soluk bakışları ile. bu yüzden cevap gecikmedi..

aslında.. bir.. fikrim.. söylerken sesi titrek, bakışların önüne dönük bu çocuk yutkunarak konuşuyordu, saçları omuzlarına kadar uzundu, üstünde bir smashing pumpkins tshortü vardı. altına giydiği diz altı kaprisi askeriydi, 3 santimlik boşluktan sonra siyah doktor martin skinhead devreye giriyordu. sözlerine devam etti,

bize gereken, adaletsizliğe direnmektir, ve devlet adaletsizliğin ta kendisidir, sokaklara çıkacağız, pankart açıp bağıracağız, dedi skinhead çocuk.

devrim hafif bir gülümseme ile, isyanımızın bir temeli olmalı öyle değil mi? diye meraklı gözlerle sordu,

bu ülkede yeterince acımasızlık yaşanmadı ve bunlar göz ardı edilmedi? sen neden bahsediyorsun ya? diye çıkıştı çocuk. sinirlenmişe benziyordu, yaşanılan katliamları, ülkenin başında ki amcıkların yaptığı, yapacağı şeylerden söz etti *, siz yapmasanız bile bu benim fikri eylemimdir, yapacağım! dedi sert çıkışlarla, o anda anlam veremeyen gözlerle bu çocuğa bakıyordum, ona baktığımı gördü, kafasını öne eğdi. şaşırmıştım bu denli sinirlenebilinir şeylerin olduğuna.. devrim ise ya bir başkası diye sordu, evet arkadaşlar başka ne gibi eylemler yapabiliriz?