bir yangının külünü yeniden yakıp

geçtin...

bilen bilir fanatik galatasaraylı olduğumu.

dün gece kutlamaların akabinde taksimden osmanbeye doğru yürüyorduk. birden onu gördüm karşımdan geliyordu, boynunu öne eğmiş, kısa boyu, dalgalı saçlarıyla...

hemen yavaşladım, ve tam karşısına geçtim, diğerleri çoktan yol almıştı, hissettirmedim..

bir adım yaklaşıncaya kadar beni farketmedi, sonra yüzüme baktı; ben gülümsedim o gülümsedi...

sonra sarıldık,sımsıkı sarıldık, ben başka hiçkimseye böyle içten sarılmadım..saçlarında kaybolmuştum, kokusunda ciğerim parçalanıyordu...

napıyorsun dedim, işten geliyorum dedi.ikimizin de okul 2011 haziranda bitmişti, başka hayaller, başka amaçlar...

biraz ileride oturuyorum dedi, sen napıyorsun dedi.ben de iyiyim dedim, malum kutlamalar vesaire..

iyi şampiyon da oldunuz dedi, bilirdi fanatik olduğumu, şampiyon her zaman olunur, önemli olan seni görmekti dedim..çok özlemişim dedim.

çok özlemiştim, ciğerimdeki ateş sönmüştü, unutmuştum belki de, nerden bilebilirdim ki...

ben de özlemişim dedi... x in düğünü var gelirsin artık dedi, gelirim artık dedim, esprili olduğumu bilirdi, belki beni hep esprili, umursamaz biri olarak bildi, içimi nerden bilebilirdi ki..

gözlerinin içine bakıyordum, kelimeler kifayetsiz... ağlayacak gibiydim... 2 saat öncesinde de öyle olmuştum, o zaman mutluluktan idi...

sonrası malum ben gidiym dedi, peki dedim tekrar sarıldık, hiç bırakmak istemiyordum belki de... sonra ellerini tuttum, iki elini de... gözlerine baktım, kalakalmıştık kaldırımın ortasında, dünya umrumuzda değil..

gitmeliydi, istikametlerimiz tersti... önce sağ elimi bırakı, ben bırakamıyordum, bırakmak istemiyordum, son bir ümitle iki elimle sağ elini tuttum... sımsıkı sardım... ve bıraktı, arkasına bakmadan gitti...

o gün bir yangının külünü yeniden yakıp geçti...

http://www.youtube.com/watch?v=YmboTim5GzQ