gelin lan anlatıyoruum

geçen gün okuldan çıktım ve eve geldim.
kapıyı açtım ayakkabımı ayakkabılığa koyarken evde kimse olmadığını farkettim.
zannettim desem daha iyi olur ki hemen bu fırsatı değerlendireyim deyip odama daldım.
ev arkadaşım yoksa sevgiliside yoktur diye düşündüm.
açtım ferreyu sesli sesli başladım kamaşullahı sıvazlamaya.
yarım saat amk, ha gayret devam...
tam işim bitti, tak bi mesaj.

salondaydım kanka.

ulan yemin ediyorum başımdan aşağı kaynar sular döküldü, gözümden yaş geldi.
tövbe dedim ya, tövbe daha çekmem artık, ne olur rüya olsun.

üstümü giyinip salona bi geçtim kimse yok, odasına baktım, evi didik didik ettim yok amk.

meğersem ben bu salağa saatler öncesinden mesaj atmıştım nerdesin diye, buda spor salonundaymış, duymamış.
sonradan böyle yazmış.
tabi ben bu olayı çözene kadar 3 saat geçti çünkü aklımı kaybetmiştim o sıra.

neyse hala osbire devam ediyorum ama, sıkıntı yok yani gençler. vazgeçilmiyo meretten *