yazık la bana

Gerçi ellerinin yumuşaklığını , parmak uçlarının hassaslığın hiç öğrenemedim , hissedemedim.Bu cümleyi araya sıkıştarayım.Bir tanesi taaa ilkokuldaydı. Hani şu 23 Nisan’da olan. Sonra Faruk’un doğum gününde Saat Kulesi’nin önünde grup olarak çekildiğimiz fotoğraf(bilmiyorum nerede bu da kayıp).8. Sınıfta son gün ilkokul öğretmenimizle sınıfça çekilmiş fotoğrafımız ama ikimizde gözükmüyoruz.Son olarak 10. sınıftan 11’e geçerken eskilerle buluşalım demiştik de Nehir-Hazal falan ekmişti. işte o gün sen bizim tayfada tek kız olarak dolaşıyordun.O gün kuğuda çekilmiştik ama Yaşar silmiş o fotoğrafı. Keşke kalsaydı güzeldi hala hatırlıyorum. Neyse ben gülerken ki gözlerini izlemeyi seviyordum zaten bir kere göz göze izleyebilmiştim. Onun harici hep salakta bir kenarda çaktırmadan izlemeye çalışırdım.Ama beceremezdim o işi pek. Gülerken gamze mi ne ya da ona benzer birşey oluşuyordu yanaklarında elmacık kemiklerin gözlerime çarpıyordu çok hoş geliyordu.