geçen gün güvenlik kulübesine ok attım diye

Ulan geçen gün dikkatimi çekti, sabahları sitede herkes yürüyüşe, koşuya falan çıkmış. Giymişler eşofmanları, kulaklarında kulaklık, hepsi aynı model. Amk sanırsın los angeles sahilinde yaşıyoruz. Sefil muallakler, dolaplarına baksan yiyecek yemekleri yok doğru düzgün ama yürüyüş yaparak, koşarak sağlıklarına dikkat ediyorlar sanki başka dertleri yokmuş gibi. Hani her şeyi aşmışlar, bilim ve sanatta muhasır medeniyetler seviyesine yükselmişler, ekonomide dünya deviyiz ve spor yaparak sağlıklarına da dikkat ediyorlar obeziteye karşı. Elektrik faturasını yatıramıyor adam amk, site aidatını veremiyor ama sabahları yürüyor sanki kahvaltıda pastırmalı yumurta yemiş, jambon yemiş de kalori yakmaya çalışan bir sanayici izlenimi veriyor etrafına. Böyle otomatik mekanizmalı ok yapıp bir sabah vakti taramak istiyorum hepsini terasımdan, potemkin zırhlısı’ndaki odessa merdivenleri sahnesi gibi. nasıl Yusuf Yusuf olucaklarını merak ediyorum ondan sonra. Ortalıkta adam kalmaz amk.

Yusuf dedim de aklıma geldi. Geçen akşam tekele gittiğimde bi baktım leblebi tozu var rafta. Çocukluğumuzda takılırdık öyle, şimdiki nutellacı binler gibi değildik. Leblebi tozuyla büyüdük biz. Ver bakayım dedim üç paket. Tam eve giricem, baktım emolar blok kapısının önünde oturuyorlar, maymunlar gibi birbirlerini ayıklıyorlar falan. Beni görünce ayağa kalktılar. Dizilin lan muallakler dedim yan yana ve hepsine leblebi tozu yedirdim. Yusuf demelerini söyledim sonra. Diyemiyorlar tabi mallar, yotöf, yobof falan diye sesler çıkıyor. Eğlendim baya. Sonra bi bira açıp üçüne birden pay ettim ki osururlarsa ortalık tozumasın amk. Eve çıktım ve bir duble rakı doldurdum. En sevdiğim çizgi film olan Tom ve jerry’yi açtım. Suratları bir anda ütü şeklini alsa da, ya da üzerlerine 250 kiloluk bir piyano düşse de saniyesinde eski hallerine dönebiliyorlardı. Hayat onlara güzeldi.