0
Ben 3 uncu sinifa kadar malatya da yaşıyodum beyler. Benim babam olacak huur çocuğu içip icip annemi döverdi ama nasıl dövmek. Yaktı. Ateş etti bıçakladı. Kafasını duvara vurarak kirdi. En sonunda butun mal varlığımızı satıp gitti haber bile vermeden. Arada bi kaybolurdu en fazla bir hafta sonra geri gelirdi. Biz bekledik bekledik tam 3 ay. En sonunda bi adam geldi evimize. Evimden çıkın oğlum oturacak dedi. Lan ev bizim noluyo demeye kalmadi tapuyu gösterdi. Eşiniz sattı dedi. Biz iki gun sonra koye geçtik ordan ankaraya. Şuan tam 13 senedir baba kelimesi ağzımdan çıkmadı. Bundan 2 sene önce de duyduk ki kanser olmuş. istanbul da yaşıyormuş. Oğlum la karım gelsin son kez görüyum demis biz iki günlüğüne gittik annemle. Ha bu arada benim iki tane de ablam var. Onlar telefonda dahi konusmadi pederle. Bunca senedir. Neyse biz gittik. Peder bey yine ayyaş. Kahvaltı da tek lokma peynir aldi ve viski içti. Geri dönmek istiyor. Ama biz eski yaşadıklarımısi yaşamaktan korkuyoruz. Napmaliyiz?
