Çünkü bazen en büyük yalnızlık, bir başkasının yokluğunda değil, kalbimizde artık birine yer açamayışımızda başlar.

Ne kadar yalnız olduğunuzu anlamak, sizi üzüyor mu?

“Yalnızlık bedenin değil, ruhun kimsesiz kalmasıyla başlar..”

Yalnızlık; çevrenizde kimse kalmadığında değil, içinizde kimse kalmadığında ortaya çıkar..

"Unutmak değil, unutulmaktır asıl yalnızlık.."

“Ne zaman ki en sevdikleriniz yanıltır sizi, Ne zaman ki birer birer düşürür herkes maskesini, Ne zaman ki yalnızlıktaki o muhteşem gücü keşfedersiniz, işte o zaman başlarsınız gerçekten yaşamaya..”

Yalnızlık soğuktur, kendine sarılmayı öğretir..

"Olgun bir yalnızlık, dolgun kalabalıklardan daha güçlüdür. Çünkü dolmak değil, olmaktadır mesele.
Gerekli olan dolgunluk değil, olgunluktur.."

"Yalnızlığın bir kelimeden ibaret olması sizi yanıltmasın
dünyanın en uzun cümlesidir.."

Yalnızlık, tüm seçkin zihinlerin yazgısıdır. Zaman zaman bundan yakınacaklardır ama her zaman kötünün iyisi diye bunu seçeceklerdir..

Sürekli kalabalıkları arayanlardan sakının; tek başlarına bir hiçtirler..

Sosyallikten uzak duran insan asosyal olarak algılanmamalıdır.
Her 4 kişiden 1'i sahteliğe tahammül edemediğinden yalnızlığı tercih ediyor..

Schiller'in de dediği gibi, " Asla yalnızken yalnız değilim !"

Bir odanın kapısını kapatıp yalnız kalmak, her zaman hayatın en güzel şeylerinden biri olmuştur..

Yalnızlık çok tehlikelidir ve bağımlılık yapar.
Çünkü insan o huzuru yaşayınca, bir daha insanlarla uğraşmak istemiyor..

"Evet efendim. Evlenmek için vakit hiçbir zaman geç değildir. Ben kırk sekiz yaşında evlendim. Geç kaldığımı söylüyorlardı, ama sonra anlaşıldı gerçek: Ne geç kalmıştım, ne de acele etmiştim. Hiç evlenmemem gerekirmiş.."

insan yalnız olduğu ölçüde kendisi olabilir; yalnızlığı sevmiyorsa, özgürlüğü de sevmeyecektir; çünkü insan sadece yalnızken gerçek manada özgürdür..

Yalnızlık, bir barda unutulan sigara paketi gibidir. Fark edildiği yerde sahiplenilir ve hiçbir yalnızlık unutulduğu yerde bulunamaz..

Yalnız birinden sevgi bekleme, takati kalmamıştır artık dik durmaya ve birilerini sevmeye..

Gerçek yalnızlık elini kimsenin tutmaması değil, tuttuğun elin artık sana hiçbir şey hissettirmemesidir..

Yalnız insanların kaybettiği çoktur..
Yalnız insanlar duygusal şarkılar dinlerler..
Tüm insanlardan uzak durmayı tercih ederler..
Kelimeleri hep kalbinde saklarlar..
Konuşmayı tercih etmezler..
Aslında Sevilmeyi en çok, yalnız insanlar hak eder..

Yalnızlık, insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. insan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu görüşlere sahip olduğu zaman kendini yalnız hisseder..

“Yalnızlık.. yalnızlık gece ayazında sabaha kadar beklemek gibidir. ısınmak için güneşin doğmasını beklersin ama o güneş hiç bir zaman doğmaz. yalnızlık bulmadığın sevgiyi başka yerlerde aramak gibidir.ne yaparsan yap onu bulamayacağını bilirsin ama yine de denemekten vazgeçmezsin onun boşluğunu hep başka şeylerle doldurmaya çalışırsın. yalnızlık aynı havaya soluyup da bir türlü yan yana olamamak gibidir.. aldığın her nefeste onun kokusunu duymak istersin ama yapamazsın. aldığın her nefes ciğerini acıtmaya başlar. yalnızlık dediğin eski bir sandalyenin gıcırdamasıdır yalnızlık..”

"Kelimeleri de vardır sessizliğin
duruşun kelimeleri vardır;
bakışın, uzanışın,
gülüşün...
Ama, yalnızlığın kelimeleri yoktur.
O, bütün kelimelerden oluşmuş bir kelimedir."
Ve işte belki de tam bu yüzden:
"Kimileri düşer yalnızlığa, kimileri yükselir."

"Yalnızdım yine. Yalnızken kendimi her zaman daha iyi hissederim. Yalnızken kendinden başka sorunun yoktur. iyidir öylesi. Başın belaya girmez. Aslında iyi biriydim. Bunu biliyordum.
Şarap şişesini bitirdim, şişeyi yere fırlattım, yastığı indirdim, yüzükoyun uzanıp kıçımı tavana vererek uyudum."