Merhaba Beyler.

Mertin yani benim hayat hikayesini okudunuz.
ilk başlar da sen boncuksun dediniz o gün atlayarak yazmaya başladım.
Aslında bu kadar kısa değildi hikayem.

Yok sen boncuk değilsen gotume boncuk sokacam dediniz.
Ben boncuk değilim gotune sokacagin boncuğu git duvarına as.

Özge ye hiç ulaşamadım.
Daha sonra bende memlekete gittiğim de bırakmıştım ulaşmayı çok uğraştım ama ulaşamadım.
Şimdi nerde ne yapıyor bilmiyorum.

Bu anlattıklarım yaşanmıştır.
Ama size inandirmak için en ufak bir söz söylemeyeceğim.

Beni bu zaman sürecin de yalnız birakmadiginiz için okuduğunuz için eyw.

Sağlıcakla kalın.

Not:aklınız da bulunsun bir kişi sizi kazıkladı diye herkes kaziklayacak değil.
5 parmağın 5 i de bir değil.

Diğerlerini de siz sormadan ben soyleyim

Onur ve Yeliz özgenin Gidişinden sonra 5 ay sonra evlendiler.
Nihal ile iş yerinde ki erkek arkadaşı bekir onlar da ben evlenmeden 3 ay önce evlendi.
Şahin abi vefat etti.
Artık mahallenin dert dinleyen bir abisi kalmamış.
Esma tüm bunların yaşanmasına sebep olan kadın.
En son hastane hastane gezdiklerini duydum.
Çocukları olmuyormuş.
Daha sonra da hiç haber almadım.
___SoN___

Anladım ki
Aşk ve acı iki ayrı başın koyulduğu aynı yastıktı.
Hayatlar geçiyordu içimden bir biriyle yarış yarış.
Yarışı kazanan da kaybeden de kendimizdik.
Sonra o geldi.
Ve bir kahraman gibi girdi ömrüme.
Annemin sayesinde.
Baktı benim bulduğum kızlarla olmuyor onun bulduğu bir kız ile evlendim
O beni bırakıp gitmedi beyler.
Evet, şuan ki eşim.
Hayat arkadaşım.
Benim geçmişimi Her sorduğun da geçiştirdiğim ve sizlerin de önünde anlattığım Eşim.
Canım can yoldaşım.
Ömür arkadaşım.
Eşimi nasıl sevdiğime şahitlik edenler, kendi aşklarından utanıyorlar şuan.
Mutluyum beyler.
Eşimden sonra birisini daha sevdim.
Gamzemi şuan 1 yaşında olan kızımı sevdim.
Küçücük yüzünde küçücük gamzeleri olan kızımı sevdim.
Sonsuz bir mutluluğun içindeyim şuan.
Sonu yok bunun.
Sonu yok umutlu yarınların.
Umutlu yarınlar da umutlu günlerde artık geldi bana.
Bu sefer kalıcı galiba.
Düşlerimde kurduğum hayaller gerçek şimdi
Belki biraz yaralı olabilirim.
Çünkü ben dürüstlüğün saflığın kabul edilmediği bir dünyadan geldim.
Artık bir gülüş ile örtüyorum tüm geçmişimi.
Bu dünyada gözlerine takılıp düştüm eşimin kalbine.
Annelerin hakkı ödenmezmiş beyler.
Belki şuan ki eşim olmasaydı.
Hala kalbim kapalı bir şekilde tek başıma yaşayacaktım.
Ama Allahım bana 1 şans verdi ve onun devamı bir şekilde geldi.
Unutmayın bir şansınız varsa her zaman devamı gelir beyler.
Bir kişi de takılıp kalmayın.
Şuan mı evet çok pişmanım intihar ettiğim için de acı çektiğim içinde.
Belki onlar olmasaydı bu günler de olmazdı bilmiyorum.
Her hayırda bir şer her şer de bir hayır var derler.
Belki şuan eşim benim aldığım ilk nefes değil ama
Verdiğim Son nefes olacak.
___SoN___

Ney için ne uğruna bu aşkı yitirdiğini.
Benden sonra bir aşkı olmayacaktı.
Sustum kimse anlamadı.
Yazdım kimse okumadı.
Konuştum kimse duymadı beni o zamanlar.
Soluğu yine Şahin abinin yanında aldım.
Yine bilindik bir son işte iç iç iç.
Ve artık ben gitmeliydim beyler. Bunu öğrenmiştim.
Memlekete ailemin yanına gittim.
Alın yazımın üstüne bir çizik çektim ve gittim.
Bende gittim.
Her şeyi geride bırakıp bende gittim.
Rüya gibi gerçeklerle uyuyup
gerçek gibi rüyalarla uyanıyordum.
Her sabah günaydın diyordum ama artık umudum yoktu.
Nihali onuru yelizi oturduğum evimi işimi her şeyi geride bırakıp bende gittim.
Hayatta kalan, her şeyimi topluyordum ama bir adam edemiyordum.
Gözlerinin önünde ölüyordum herkesin
yavaş yavaş ve bunu kimse görmüyordu.
Ölürken kimse fark etmiyordu ama
herkes öldüğümü biliyordu.

“Satılık daire” ilanını görünce beynimden vurulmuşa döndüm beyler.
Dairenin kapısına gittim zile bastım.
Açmadılar.
Kapıyı yumrukladım.
Açmadılar.
Özge nerdesin diye bağırdım.
Karşı kapıdan bir kadın çıktı.
“1 hafta önce taşındılar oğlum” dedi.
Çöktüm olduğum yere.
Ne yapacağımı bilemedim.
Nereye gideceğimi kime soracağımı bilemedim.
Aklıma Yeliz geldi.
“Yelize sordum” oda bilmiyordu.
Gerçekten oda bilmiyordu.
Gitmişti beyler Bende sonradan örgendim.
Özge de gitmişti.
Ve Özgeden ondan sonra hiç haber alamadım.
Sadece tahminler yürüttüm.
Ama biliyorum.
Özge gittiğiyle de mutlu olacağını sanmıyordum.
Birlikte yeşerttiğimiz anıları kimselerle soldurmayacaktı.
Ve kadere soracaktı.
Neden…

O beni nasıl ayağa kaldırdıysa bende onu Allahın izni ile ayağa kaldıracaktım.
Artık taburcu olacaktı Özge.
Yanına gidemiyordum işlerimden dolayı ama
babasını arayıp bilgi alıyordum.
iş yerinden yine izin aldım 1 günlüğüne.
Özge nasıl hastaneye girdiğin de ben ordaysam
Çıktığın da da orda olacaktım.
O hastaneden beraber çıkacaktık.
Belki o yürüyerek çıkmayacaktı ordan ama tekerlekli sandalyesini ben sürecek.
Arabaya bindirirken kucağıma ben alacaktım
Sonradan diye bir yer vardır.
Herksin bildiği ama kimsenin bilmediği.
Ve her şey orada öğreniliyor.
Sonradan öğrendim bende.
Aşkın sabrın acının Mutluluğun her şeyin orada öğrenildiği
Sonradan diye bir yer varmış beyler
Bende sonradan öğrendim.
Hastaneye gittiğim de dün taburcu olduğunu ben sonradan öğrendim. Ekilmiştim. Ama sebep neydi ?
Babasını aradım. Kaplı.
Özgeyi aradım. Kapalı.
ikisinin de numarası kapalıydı.
Evlerine gittim Gördüğüm manzara karşında şok oldum.

Özge gözlerini açtı.
Onu hiç yalnız bırakmadım bu süreçte.
Odaya girdim uyuyordu ellerini tuttum.
Yüzündeki morluklara durumuna bakmadan.
“Kalbim buz kesildi, Kalbimin içinde buzdan bir adam var,
Geleceksen acele et; Çünkü erimeye başladım yaz geliyor” dedim.
Gözlerini açtı bana baktı.
“Sus konuşma yanındayım onu bil yeter.
içimden koparıp atmak zorunda olduğum insanlar, benden giderken bir parçamı da alıp zütürmüşlerdi kendileriyle birlikte.
Ekgibtim, eksilmiştim.
Ve tam o anda sen geldin.
Aşka tekrar inanışım, aşka tekrar barışım oldun.
Ben kendime gelmiş iken sakın gitmeyi deneme
Beni nasıl hayata döndürdüysen beraber yine
bu seferde senin hayata dönüşünü başaracağız.
Her geçen gün iyiye gidiyordu annesi de Özge de.
Yürüme konusun da daha net kesin bir şeyler yoktu.
Düğün ister istemez ertelenmişti beyler.
Ama inanın ki hiç zoruma gitmedi.
Yürümesi ya da yürümemesi hiç umrum da değildi.
Ben onu her hali ile kabul etmiştim zaten.

Özgenin kaburga kemiklerin de emniyet kemerinden dolayı çatlamalar olmuş.
Üzülerek söylüyorum ki
“Bacağındaki kırıklardan ve ezilmelerden yürüyememe riski var” dedi.
Yaşadığına sevinsem mi yürüyemeyeceği için üzülsem mi bilemedim.
Sözlerine devam etti doktor.
“Şuan için tek yapmanız gereken şey dua etmek.
Daha konuşmak için çok erken, eskisi gibi yürüye bilirde belki fizik tedavi görecek.
Dedim ya zaman gösterecek bazı şeyleri” dedi ve gitti.
O gün sürekli hastanede idim.
Özgeyi göremedim.
Yavaş yavaş akrabaları gelmeye başladı.
Yeliz ve babası gitti.
Onur ve ben kaldık.
Babası bir an kötülendi.
Onu gözlem odasına aldılar.
“Onur artık gidelim kardeşim” dedi.
Gidemedim beyler. Korktum, Nihalin dediği gibi ben gidince Özge ölecek sandım.
Onur da gitmedi amk kovdum oda gitmedi “sen gitmiyorsan bende gitmem” dedi.
iş yerine telefon açtım, durumu anlattım gelemeyeceğimi belirtip izin aldım.
Günler bu şekilde geçti beyler.
Kaç gün geçti hatırlamıyorum.
Özgeyi normal odaya aldılar.

Annesi ameliyattan çıkmıştı.
Doktor operasyonun başarılı geçtiğini söyledi.
Korkulacak kadar, kötü değilmiş durumu.
Ama siz yine de dualarınızı esirgemeyin dedi.
Özge nasıl dedim.
Hala operasyon devam ediyor.
Şuan için hayati tehlikesi yoktu ama kesin bir şey de söylemiyordu.
Özge ölürse ne yapardım lan beyler.
Bunu yanıma gelen Yelize de söyledim.
Yeliz “Mert, hiç düşünme bunları. Sadece dua et. Allaha sığınmaktan başka çaremiz yok” dedi.
Haklıydı ama ben artık kendimde değildim.
Zaman geçiyordu ama hala özgeden bir haber yoktu.
Hastane de dört dönmeye başladım.
Yerimde duramıyordum.
Koridorda volta atıp duruyordum.
Şükürler olsun ki Özge hayati tehlikeyi atlatmıştı.
Ama hala yoğun bakımda bekletiyorlardı.
Doktor yakınlarına bilgi vermek için sordu “Yakınları kim” diye
Başına toplandık hem annesi hakkında hem de Özge hakkında bilgi verecekti.
Annesinin durumunun iyi olduğunu söyledi.
Korkulacak bir sıkıntının şuan için gözükmediğini söyledi.
Sıra özgeye gelmişti.

“Hani demiştin ya bana bu kızı üzersen seni bu dünyadan kaybederim” diye.
“Özgeye bir şey olursa, onun cenaze namazı kılınmadan seninkini kılarım haberin olsun” dedim.
Bir şey demedi.
Yüzüme bile bakmadı.
Bana bakanlar Onur yeliz ve tanımadığım bir akrabasıydı.
Çöktüm duvar dibine.
“Ey beni yoktan var eden Allahım,
benim canımı almadın Özgenin canını da alma,
Yalvarırım Özgeye bir şey olmasın.
Gelmek ile gitmek arasında ki canına nurlu nefesini üfle.
Bana acı ver, beni kahret ama lütfen onun yaşamasına izin ver.
Onu bana bize ailesine bağışla.
Bana verdiğin şansı ona da ver Allahım.
Hala sana ben dua ede biliyorsam o geceden sonra.
Senin rahmetinden nasibimi almış isem hala bir umut var demektir Allahım.
Kaderimdekini kalbime kalbimde kini kaderime yaz
Sen ona bir şans ver Allahım. Amin” dedim.Dua mı etmiştim.
Ben inanıyor ve güveniyordum yaradanıma benim gibi gereksiz bir insana yaşama şansı verdiyse
Özgeye de verirdi.
Acilin kapısı açıldı doktor çıktı.
Hemen ayağa kalktım.

Oradaki insanlar “Korkmayın kızınız yaşıyor” demişler.
Ambulans gelince, annesi ve babasını direkmen, hastaneye zütürmüşler.
Özgeyi orada bırakmak istememiş ama, mecburen gitmek zorunda kalmış.
Özgeyi çıkarmak için kapıyı ve sağ taraftaki direği çamurluğu falan kesmişler.
Ondan sonra çıkara bilmişler.
Daha sonra onu da hastaneye zütürmüşler.
Hastane de doktorlar babasının, Eklemlerini muayene etmişler.
Röntgen falan çekmişler.
O ara hastaneye Özgeyi getirmişler.
Annesi beyin kanaması geçirmeye başlamış daha sonra.
Hemen yoğun bakıma alınmış.
Özge hastaneye geldiğin de kendinde değilmiş.
Onu da direkmen, yoğun bakıma almışlar.
Özgenin Emniyet kemerinden dolayı kaburgalarında kırıklık ve zedelenme olmuş.
Ayrıca bacağın da kırıklar ve ezilmeler varmış.
Kazadan sonra Yeliz Özgeyi aramış.
O ara orada ki birisi “kaza yaptıklarını şuan için durumlarının iyi olduğunu” söylemiş.
Yeliz de hemen babasına söylemiş.
Yeliz ve Özgenin yakın arkadaşlığı bakımından onlar da tanışmış bir birleri ile.
Hemen Yelizin babası hastaneye gitmiş.
Onlarla falan ilgilenmiş o arada Yeliz bana haber vermiş.
içeri geçtim bunları duyduktan sonra.
Babasının yanına gittim.

Yelizin babası o ara dışarı çıktı.
Bende peşinden dışarı çıktım.
“Kaza nasıl olmuş abi” dedim.
Onun bana anlattığı gibi bende size anlatıyorum beyler.
huur çocuğunun birisi sağına soluna bakmadan, kavşaktan özgenin olduğu taraftan özgelerin arabasına çarmış.
Babası da o an dalgınlığına gelmiş son anda fark etse de kurtaramamış.
ister istemez direksiyon hâkimiyetini kaybetmiş, araç 2 takla falan atmış.
Araba tuzla buz olmuş diye bilirim beyler.
Babası ufak tefek sıyrıklar ile çıkmış kazadan.
Kafasında ve kollarında çizik kanama falan vardı.
Aslında ayağa kalkmaması lazımdı ama ona da hak verelim ki.
içeride kızı ve hayat arkadaşı ölüm ile cebelleşiyordu.
Kaza anında Özge baygınmış, Annesi de baygınmış.
Babası şoka girmiş.
Çevreden yardıma gelenler babasını bir şekilde çıkarmışlar annesini de çıkarmışlar.
Özge araba da sıkışmış, Özgeyi çıkarmaya çalışmışlar vatandaşlar ama daha kötü bir şey olur diye itfaiye ve ambulansın gelmesini beklemişler.
Babası Kızım Özge yaşıyor mu demiş.
Zorda olsa.

Arkamı döndüğüm de Yelizin babası ve Özgenin babası bana bakıyordu.
“Noldu nazım amca? Özge nasıl iyimi” dedim.
Bana sarıldı o at hırsızı gibi olan adam ağlıyordu beyler.
Ama özge hakkında en ufak bir şey söylemiyordu amk.
Ağlıyordu, ismimi söylüyordu.
“Özge içeri de Mert” dedi.
“Durumu nasıl” dedim.
“Bilmiyorum pekiyi değil” dedi.
Nasıl bilmiyorsun amk deyip onu orada öldürmek istedim beyler,
nasıl kaza yaparsın diye.
Sen ayaktasın da o niye içeride diye.
Yelizin babası “Gelin şöyle oturun sakin olun” dedi.
Gel de otur amk oturamıyordum ki.
Danışmaya soruyorum doktor çıkınca ona sorarsınız diyor.
Danışmadaki kıza da ayrı bir ayar oldum amk.
Daha sonra dediğim gibi onur geldi.
Beni aldı dışarıya falan çıkardı.
“O da giderse ben ne yaparım Onur” dedim.
“Abi sakin ol” dedi sadece.
Onur nedesin amk.
Kimin elinden bir şey geliyor ki onurun elinden gelsin.
işte o an onu düşünemiyorsunuz.
Biraz daha sakinleşmiştim.
Umutlu bekleyiş ile, kapının önün de beklemeye başladık.

Yelize “nerede yapmışlar” dedim. Kimseye hiçbir şey demeden çıktım iş yerinden,
Şuan hastanedeler dedi.
“Babası ufak tefek yara almış annesi yoğun bakıma almışlar” dedi.
“Özge” dedim sadece korka korka kısık ses ile.
“Özgenin durumu kritikmiş” Mert dedi.
Hastanenin adresini aldım.
Kimseye bir şey demeden iş yerinden çıktım.
istemsizce gözümden yaş akıyordu beyler,
Bu dıbına koduğumun yolu neden bu kadar uzundu.
o an hemen yanında olmak istiyordum.
Aklımda hastaneye gidene kadar neler geçmedi ki beyler.
Özgeye ölümü hiç yakıştıramıyordum.
Konduramıyordum ona.
Ölüm geldikçe aklıma gaza daha çok basıyordum.
Birkaç kez bende kaza atlatsam da sonunda hastaneye varmıştım.
Ben geldikten 10 dakika sonra onur ve yeliz geldi.
Hastaneye girdiğim de direkmen acil bölümüne koştum.
Danışmaya trafik kazasından isimlerini söyleyerek hastalar nere de dedim.
O ara arkamdan birisi.
Yorgun bir ses ile “Mert” dedi.

Yeliz “Mert, Özge” dedi.
Onu ağlayarak duyunca, içime bir korku saplandı bir anda.
“Noldu Yeliz Özgeye noldu” dedim.
“Biraz önce konuştuk izmir den dönüyorlar sen niye ağlıyorsun” dedim.
Bu arada Özge izmir de 3 gün kalmışlardı.
Bu 3 gün onu çok özlemiştim.
Hep bir birimize konuşamadığımız zamanlarda Özlem dolu mesajlar atıyorduk beyler.
istesem de istemesem de liseli âşıklar gibi olmuştum.
Bu 3 günlük ayrılık bizi liseli yapmıştı.
Geleceği gün de sabah konuşmuştuk birazdan yola çıkıyoruz demişti.
Yolda gelirken bazen mola yerlerin de konuştuk bazen de mesajlaştık
Ve Yeliz beni aramadan, 20 dakika kadar öncede
“Sana kavuşmaya, seninle aynı şehirde aynı havayı teneffüs etmeye, evime varmaya son 40 dakika” demişti.
O Mesaja karşılık “Yaklaştığın belli oluyor Hava bana sen Kokmaya başladı” dedim
Daha sonra da mesajlaşmadık.
Yeliz konuşurken iç çekmekten konuşamıyordu hem ağlıyordu.
Benim inanmadığım sözü söyledi Yeliz.
“Özge ve ailesi trafik kazası geçirmiş” dedi.
“Saçmalama Yeliz biraz önce konuştum” dedim.
“Babası babamı aramış Mert” dedi.
Sormaya korkuyorum beyler babası tamam yaşıyordu ama Özge?
Bu soruyu soramadım korktum.

Beyler geldim başlıyorum.

Bizimkiler geldikten sonra ki gün istemeye gidecektik.
Yine Nihal geldi ardından onur geldi.
Yeliz özgenin yanindaymış.
Takım elbise saçlar parfümler her şey on numara olmuştu beyler.
Bu arada Nihal işyerinden bir arkadaşı ile aşk yaşamaya başlamış.
Neşe ile anlatıyordu ilişkilerini "Annem ise deli kız, sonunuz bizim çocuk gibi olmasın " diyordu.
Biz onur ile muhabbet ederken Nihal telefon ile konuşuyordu.
Bu ilişki Nihale çok iyi gelmişti.
Nihal bu kadar mutlu ben mutluyum onur mutlu Yeliz mutlu özge mutlu.
Hepimiz mutlu Yarınlara Günaydın diyorduk o zamanlar.
Akşam annem ve babam ile çikolata ve çiçeğim ile birlikte zile bastım gelmiştik evlerine.
Kapıyı Yeliz açtı "hoşgeldiniz" dedi.
Ardından koşar adımlar ile özge geldi.
Onu bu güzellikte görünce bir daha aşık oldum.
Salonun kapısında ailesi bekliyordu.
Salona geçtik tanışma faslı falan derken.
Özge yi bana istedik.
Özgenin babası "ben mert ile anlaştım özge de anlaştığına göre bir mahsuru yok verdim kızımı oğlunuza Allah utandırmasın" dedi.
Ellerini falan öptük derken o gün heyecan dan uyuyamadım beyler.
Evlenmeyi senelerce kimle hayal ederken kimle evlendim, daha dogrusu evleniyordum.
Hayat çok garip.
Aradan 1 ay sonra nisan düğün işleri için konuşmalar olacaktı.
Benim ev küçük olduğu için yine onların evine gittik.
O gün tarih 22.03.2009 düğün tarihi ise 09.07.2009. Günler artık geçememeye başladı.
Sanki üç gün geçiyor ama takvimden bir gün olarak atlıyordu.
Az çok birikmiş param vardı.
Düğün için babam dan da destek aldım az değil baya bir destek aldım.
Düğüne 3 ay kalmıştı alış veriş işleri gelinlik damatlık işleri hepsini halletmeye başlamıştık.
Mobilya kısmına biz beğeniyor babalarımız gidip aliyorlardı.
Özge izmirde yaşayan kuzeninin dügünününe gidecekti.
Bizim düğüne 2 ay kala.
Onun için de alışveriş yaptık.
Gidecekleri günden bir gün önce bizde buluştuk yine.
Mutluluk buydu be beyler, seni seven ve senin sevdiğin ile birlikte olmak bunu bilmek.
Çok güzel duygu bambaşka bir duygu.
O gün ailesinden izin istedim bizde kalması için, düğün davetiyeleri falan bahane ettik zorda olsa koparmistik izini.
O gün sabaha kadar sarıldık bir birimize.
Sabah yine bizimkiler uyanmadan özge kendi yatağına gitti tabiki.
Daha sonra onu evine getirdim.
izmir e gidecekleri için, yolcu etmek için bekledim.
Ufak valizler ile indik hepimiz aşağıya.
Babası arabaya bindikten sonra, özge ye tekrardan doya doya sarıldım.
Onlar yoluna devam ettiler bense arkalarından baktım sadece.
iş yerinde çalıştığım sıra beni Yeliz aradı ve ağlıyordu.

Bu atacağım son part beyler.

Elimden geldiği kadar fazla yazdım.
Ben 7 gün çalışıyorum.
Tatil yok yani.

Sizden yarın için bir ricam var.
Yarın hepiniz de burada olurmusunuz?
Yine aynı saatimiz de.
Geçen bir arkadas demişti sinsi falan takilanlar kaç kişiyiz diye onlar da sadece kendini belli etsin eğer varsa.
Şuku istemiyorum sadece bir entry kendinizi belli edecek.
Sizden başka bir isteğim yok olmayacak da.

Sağlıcakla kalin

Ailem ile konuştum.
En çok sevinen annem oldu.
Aradan 1 hafta sonra bizimkiler geldi.
Bildiğin evleniyordum beyler.
Özge ile artık gecmişin bıraktığı izleri kapatmıştım.
Onur ile Yeliz tanıştırmasaydı.
Özge yi belki hiç tanımayacaktım.
Belkide varlığından bile haberim olmayacaktı.
Kendi dünyam da yapa yalnız yaşamaya devam edecektim.
Esmadan sonra ben kimseyi Sevemem derdim.
Fakat bu özge den başkası ile de olmazdı. Diye düşünürdüm.
Bunları en başından bilsem ne intihar ederdim.
Ne kendimi ne ailemi nede sevdiklerimi üzerdim.
Ben sanmıştım ki başka kimseyi sevmeyecegim, sevemeyecegim Esmadan sonrası olmayacak.
Beni hangi sıfat ile görürsünüz bilmem ama beyler kendinize her zaman ikinci şansı verin.
O olmazsa her şey benim gibi bitti demeyin.
Yaradan bana ikinci şansı verdi.
Bende o şansı kullanmalıydım.
insan oğlunun karşısına hayat ne çıkarak kimse bilmez.
Biz yeri gelir ofkeleniriz yeri gelir hayattan vazgeçer tüm umutlarımızı bitirir kilit üstüne kilit vururuz.
En son yapacağımız bu şeyi ilk baş yaparız ne kadar yanlış da olsa.
Bir şansınız olduysa bunun devamı da gelir unutmayın.
Aklınız da bulunsun beyler.

"Kızım ile niyetin ne Mert dedi.
"Açık konuşmak gerekirse nazım amca, benim kaybedecek zamanım yok.
Yani kızınız ile gönül eglendirip, 3-5 gün sonra hadi benden bu kadar deyip gidecek değilim.
Onu elimden geldiği kadar üzmeyecek ona iyi bir eş olacağım" dedim
Son sözü söylediğime bir an pişman oldum ama söz ağızdan çıkmıştı bir kere.
"Hayırlı olsun düğün ne zaman kızı ne zaman istedin de verdik " dedi.
Ve sözlerine devam etti.
"Bak Mert onu üzecek olursan, ağlamayı falan söylemiyorum bile, üzecek olursan seni bu dünyada kaybederim dedi.
Adam bildiğin tehdit ediyordu ama haklıydı benim de kızımı isteyecek adama belki daha beterini söylerdim.
Bunları söylerken nazım amca çok sert bir şekilde söyledi taki odaya Kahveler ile özge gelene kadar sonra yüzüne sahte bir mutluluk taktı.
"Madem niyetiniz ciddi, ailen ile tanışalım konuşalım" dedi.
"Ailem ile görüşüp gününü ben size iletirim efendim ailem şehir dışında yaşadığı için suan bir şey diyemem" dedim.

Kapıyı özge açtı.
"Hoşgeldin canım"dedi.
"Hosbulduk " dedim.
Sanki evlenmişiz, eşim olarak kapıyı açtığını düşündüm bir an.
Mutlu oldum.
Özge ile bilinmeyen bir yola çıkmıştık ama biraz sonra yasayacaklarımı bilmeden girmiştim artık o eve.
Direk salona geçtim.
Ben önde özge arkada beni gören annesi ve babası ayağa kalktı.
Annesi "hosgeldin " dedi.
Babası "gel bakalım deli kanlı demek kızımın kalbini çalan hırsız sensin" dedi.
Ne diyeceğimi bilemedim amk.
Direk babasının eli ile işaret ettiği tekli koltuğa oturdum.
Babası Şakacı bir insana benziyordu ama görünüşü hiç öyle değildi adamı gibecekmiş gibi duruyordu.
Belkide bana öyle geliyordu o zamanlar.
"Eee anlat bakalım deli kanlı nesin necisin annen baban kim nerelisin" dedi.
"Annesi nazım dur çocuk daha yeni geldi hadi yemeğe" dedi.
Yemek masasına geçtik.
Masaya tok oturdum aç kalktım.
Çok da yememe rağmen hiç bir şey hisetmedim hala açtım.
Babası ile muhabbeti futboldan tutun siyasetten tutun türkiyenin sorunlarına kadar konuştuk.
Her zaman o haklı çıktı tabiki.
Sıkıyorsa aksini iddia et.
Şahsen benim gotum yemedi.
Özge ile annesi kahve yaparken o beklediğim soruyu sordu.

"Ne" dedim.
"Noldu" dedi.
"Baban benimle ne konuşacak ki?" Dedim.
"Bilmiyorum hayatım yarın akşam yemeğe geldigin de kendisine sorarsın artık" dedi.
Kendi içimden hagibtir dedim amk.
Bunu Özge ye belli etmedim ama ne konuşacaktı ki babası benimle?
Özge ile biraz daha muhabbet ettikten sonra o gitti.
Bense düşünmeye başladım.
Acaba ayrılmamızı mı söyleyecek yoksa evlenin mi diyecek.
Yada necisin sen diye sorular mı soracaktı.
Bilinmeyen bir denklemin içinde bulmuştum kendimi yine.
Düşüne düşüne uyuya kalmışım.
Öğle Nihali aradım.
Durumları anlattım.
Akşam iş çıkışı direk bana geldi.
Ne giyecegim konusunda en ufak fikrim yoktu.
O konular da bana yardımcı oldu.
Nede çabuk akşam olmuştu.
Nihal bana şöyle bir baktı.
"Kendime alasım geldi seni, bu ne güzellik dedi.
Bir şey demedim.
Ee giderken eli boş gidilmezdi.
Ne zütürecektim.
Özge ye sorsam olmadı.
Çiçek alayım mi diye düşündüm bir an "hayırdır kız istemeye mi geldin demeleri mi adama" diyerekten vazgeçtim.
Sonra ne olacaksa olsun boş gitmekten iyidir diye girdim bi çiçekçiye durumu anlattım ona göre bir çiçek yaptı verdi.
Heyecan dan titriyordum resmen.
Korku da ola bilir tam bilmiyorum.
Apartmanın kapısın dan en aşağı 3-4 kez girdim geri çıktım.
Ama yapacak bir şey yoktu.
Ya seve seve yada gibe gibe girecektim.
Ben seve seve girmeyi tercih ettim.
Zaman zaman özge ile de mesajlaştık.
Aksama kadar.
Kapıyı çaldım.
Bekledim açmalarını..

Güzel günler yaşıyorduk beyler.
El ele geziyorduk liseliler gibi.
Bir yerde oturduğumuz zaman bileklerimden tutardı Özge
Yaralarımı kapatırdı.
Özgeyi tanıdıkça âşık oluyordum.
Artık yavaş yavaş benim de gözlerim mutluluk saçıyordu.
Mutlu yarınlara günaydın diyordum.
Özge aradı bir gün beni.
“Hayatım saat 19:00 gibi buluşmamız lazım” dedi.
“Tamam, canım bana gelirmisin” dedim
Para suyunu çekiyordu beyler dışarıda içsek yesek hesap yine bana kalırdı amk
Özge akşam bana geldi.
Ayrı bir heyecanlıydı.
“Noldu canım, hayırdır” dedim.
“iş buldum” dedi
“Zaten çalışıyorsun” dedim.
“Kendime değil akıllım sana buldum” dedi.
Gözlerim doldu beyler, vay amk dedim
iş konusunda biraz konuştuk Özge ile hafta başı başlayacaktım.
Daha sonra Özge dedi ki “Unutmadan yarın babam seni çağırıyor konuşacakları varmış” dedi.

Esmadan bir gün olsun bu şekil bir kutlama görmemiştim amk.
Bunu söylemeden geçemiyecem.
Esmanın gözlerinde Güneş gibi parlaklığı ben yaratırdım ama
Özge öyle değildi beyler.
Bakmam yetiyordu gözlerine.
O gün Özge ile beraber bizde kaldık.
Bana sıkı sıkı sarıldı.
ciks bakımından hiçbir şey yaşamadık.
Aklıma bile gelmedi yani.
Ben o gün fark ettim Özge bana aşık olmuştu.
Ama bana üzülüyordu.
Bir an önce bu yaradan kurtulmamı istiyordu.
Artık hayata Mutlu yarınlara günaydın dememi istiyordu.
Zamanla Özgenin istediği gibi olmaya başlamıştı.
Kolay mı oluyordu hayır.
Bazen Özgenin sevgisinin altında eziliyordum.
Benim Esmaya yaptıklarımı o bana yapıyordu.
Kendimi Esma gibi gördüm.
Özgeyi ise Ben gibi gördüm.
Esmaya verdiğim değeri daha iyi anlıyordum.
Değmiyormuş ama vermiştim bir kere.
Esma bana ağlamayı öğretmişti.
Özge ise unuttuğum gülmeyi öğretiyordu bana.

Bana beyin amcıklaması geçirtmişlerdi.
Neye sevineceğimi bilemedim.
Özgenin evet deyişine mi.
Yoksa benim unuttuğum doğum günümü hatırlamaları mı.
Çok güzel bir gece geçirdim beyler o gün.
Hani insanın unutamayacağı geceler vardır ya onlardan birisiydi benim için.
işin aslını ben daha sonradan öğrendim amk.
Bir ara “En son babalar duyar” diye bir dizi vardı bilirsiniz belki. Liseliler bilmez :D
Tamam vurmayın Neyse ben espiri yapmayım beceremiyorum.
Benim hayatımda bir şeyler oluyordu ama en son benim haberim oluyordu.
Özge ile o gece cafe den çıktıktan sonra bize gittik.
O anlattı her şeyi teklifi edeceğimi bilmiyormuş.
Onlar da doğum gününe ne yapsak sürpriz falan diye düşünüyormuş.
Bende teklifi edince bizim zeki özgemizin aklına bu fikir gelmiş.
Uzun uzun susmasının düşmesinin sebebi o gün cafe de bunları düşünmüş.
Ben zaten bu teklifi etmezsem artık kendisi edecekmiş.
Mutluydum be beyler uzun zaman sonra.
Özge ile konuşurken onun gözlerine bakarken ben güneş gibi parlak olarak görmüyordum.
Güneş gibi parlıyorlardı bana bakarken. Mutluluk vardı gözlerinde.