@14 ne yaparsın katlanıyorsun bir yerden sonra. Sevmek önemli değil karşılık almak önemli, o yüzden inş. seni senin kadar seven birini bulursun diyiyim *

Hikayem bu kadar sözlük. Pek kişiye anlatamıyorum artık bu olayları nedenini anlayabileceğiniz üzere * Ben de yıllardır takıldığım ve bir sürü dert okuduğum buraya yazıyım dedim. Genel olarak hayatımda a'yla ilgili her şeyde bir tuhaflık var anladığınız üzere. Mümkün mertebe uzak kalmak en doğru seçim sanırım. Kalın sağlıcakla hepiniz, yazmak istediklerinizi yazın cevap verecem elimden geldiğince.

O gün en önemli soruyu sormayı unutmuşum be sözlük. a ve f'yi kim tanıştırdı sorusu tabii ki. Daha sonra d'nin epey alkol aldığı bir gece gözümün içine bakarak özür dilemesinden o parça da yerine oturdu işte. Bu yaşadığım ilk ve küçük çaplı olan ihanet ama bir düşünsenize: Siz yıllarca oturun karşınızdaki kişiye birini anlatın, sizin sağlık sebepleriyle ortalıkta olmadığınız süre zarfında o gitsin sizin anlattığınız o kızı çevrenizden başka birine ayarlasın. Ne denir bilmiyorum. O zaman da bilemedim işte geçti gitti napalım diyebildim sadece. Kalbim ikinci kez paramparça oldu işte. Neyse mezun olduk ve üniversiteye başladık. Ben ve c aynı üniversiteyi kazandık dolayısıyla ilk günler hep beraber takılıyoruz. Ama gitgide bu c'nin davranışlarında da bi gariplikler başladı. Anlam veremedim ve ben de heralde başkalarıyla takılmak istiyor diye düşünerek ara ara çağırmaya başladım c'yi. ikimiz de yeni arkadaşlar edindik ve nadiren görüşür olduk. Böyle epey bir süre gitti ve bir gün yine erkekler olarak içmeye gittik. C ve d de vardı. D'le çok bir problemim yoktu hakkaten olan oldu artık diye düşünüyordum. Ama o gün yine herkeste bir gariplik vardı. Genel olarak herkeste birbirine karşı bir soğukluk vardı. Sanki benim bilmediğim bir şeyler oluyor gibi hissettim nitekim içince çenesi acayip açılan bir arkadaşım c'ye döndü ve : "Ulan c ulan c ayıp be" tarzı şeyler söylemeye başladı. Bu da ona sus falan yapıyor, diğer arkadaşlar da ağzını kapatmaya falan çalışıyor. Ben noluyo lan modundayım her zamanki gibi. O gün bir şey öğrenemedim ama daha sonra o arkadaşa ısrarlı mesajlarım sonucu konunun c ve benle ilgili olduğunu söyledi. Benle ilgili bir konu ama ben bilmiyorum, hayırdır inşallah diye düşünerek c'yi sıkıştırmaya başladım okulda. Bir gün dayanamamış olacak ki söyledi her şeyi: a ile çıkmaya başlamışlar. Evet güzel sözlük, güler misin ağlar mısın halime? Lise hayatın boyunca bir kızdan en çok bahsettiğin 2 kişiden ayrı ayrı 2 ihanet. ilki yine neyse de bu ikincisi hakkaten paramparça kalbimi yok etti. Elim ayağım boşaldı resmen, ne yapacağımı bilemedim. Nitekim hiçbir şey demedim, sadece gözlerinin içine baktım, yazıklar olsun diye mırıldandım ve arkamı dönüp gittim. Yaklaşık 1 sene yüzüne bile bakmadım, görünce selam bile vermedim. Sonradan öğrendim ki ayrılmışlar geldi özür diledi biraz dertleştik ve eskisi gibi olmayacak şekilde, ama az da olsa konuşmaya başladık tekrardan. Bunun üstünden de 1 seneye yakın zaman geçti. Hikayem bu kadar ama nerden esti diyeceksiniz haklı olarak. Şöyle ki geçenlerde a'nın dinlediğinden emin olduğum bir grubun konserine gittim. içten içe de dua ettim buradaysa bile umarım görmem diye. Tabii ki duam kabul olmadı ve yanında yeni sevgilisiyle beraber gördüm kendisini. Yanımda diğer eski okuldan arkadaşların da bulunmasından ötürü yanımıza gelme ihtiyacı hissetti sanırım. Geldi arkadaşıyla beraber bir süre oturdu yanımıza, sarhoştu, sarhoş a'yı 100 metre uzaklıktan tanırım. Yine de kendine epey hakim olmaya çalıştı yeni bir özellik olarak. Bir ara konuşmalar arasında bir gülme tuttu beni. Döndüm o aynı gülümsemesiyle ve ışıl ışıl gözleriyle baktı bana ve gülüşün hiç değişmemiş dedi. işte o saniye kalbim bildiğiniz tekledi sevgili sözlük. 2 saniye atmayı kestiğine yemin edebilirim. O gece allahtan alkol almamıştım yoksa bu dediğine ne tepki verirdim inanın bilmiyorum. Bir süre oturdu ve arkadaşıyla beraber hoşçakalın diyerek gittiler. Sonra bi de konser çıkışında gördüm. Kusuyordu, hep kusar zaten içince. A diye seslendim döndü baktı bana el salladım gülümseyerek görüşürüz dedim, kusan bir insan ne kadar gülümseyebilirse o kadar gülümsedi ve o da görüşürüz diyerek el salladı. Arkamdan baktığını bildiğim için sokağı dönene kadar arkama bakmadım, çünkü gözümdeki yaşları görebileceğini biliyordum.

Benim oturduğum yer de öyle bir yer ki, ben hariç bizim masadaki herkes balkonu görüyor ben göremiyorum. Gitgide herkesin bir suratı düştü. Noluyo lan diye düşünmekten kafayı yiyecem nerdeyse. O sırada başka bir arkadaş hafif çekinerek sen nerden tanıyosun o çocuğu diye sordu. Ben de saçmalama olum f'yi nasıl tanımam bizim dershanede çok iyi çocuk falan dedim. Sonra da hafif ayaklandım ve tuvalete doğru yöneldim. Demin konuştuğum arkadaş dur d orada o gelsin sonra git diye tutmaya çalıştı ama dinlemedim, keşke dinleseydim. Tuvaletin önüne geldiğimde önce a kişisini gördüm birine sarılmış ağlıyordu. Kim olduğunu 2-3 saniye sonra fark ettim: bizim d. Beni gördüğü gibi ayrıldılar ama benim kafam yapbozu birleştirmeye başladı. a kişisi burada, d de burada, f de balkonda. Ben kaç saattir a'yı görmedim, yeni gelse görürdüm, demek ki balkonda. Olayı çözmemle birlikte LANNNNN diye bağırarak a'nın üstüne doğru yürüdüm d beni tuttu ve dışarı çıkardı a da balkona geri gitti. d'le epey bir süre konuştum, bunun nasıl olabileceğini, hayatımdaki herkesten nefret ettiğimi anlattım. Dünyada başka erkek mi yoktu da gidip çevremden biriyle çıkmaya başladı diye sordum durdum. Daha sonra her şeyin tadı kaçtı ve o günü orada bitirdik.

Keşke böyle güzel bitse her şey, hala çıkıyoruz çok mutluyuz zaaa qandırdım xd yazıp çıksam ama olmuyor işte sözlük. ister inanın ister inanmayın, öpüştüğümüz o günden sadece bir gün sonra kanser teşhisi kondu bana. Kendim fark etmiştim ve epey erken bir safhadaydı ama kanserdi işte. Ertesi gün hemen ameliyat oldum ve sonuçları beklemeye başladık. Bir yandan sınav senem ders çalışmam lazım, bir yandan ve her şeyden önemlisi a'yı görmem lazım. Mesajlaşıyoruz falan ama yüzyüze görüşmediğimizden ötürü gitgide soğuklaşmaya başladığını hissediyorum. Yaklaşık 2 hafta sonra okula gittiğimde ise son 4 gündür konuşmuyorduk. Sınıfa girer girmez gördü beni ve kafasını çevirdi. Sıçtığımı anladığım yer de tam orasıydı maalesef. Yanına gittim biraz konuştuk ama inanın önceki 4 ay sanki hiç konuşmamışız gibi, tamamen başa dönmüşüz gibi hissettim. Kaderime lanet ederek usul usul sırama döndüm, 1 gün sonra da ayrıldık. O sırada doktorlar ameliyatın yetmediğini ve kemoterapiye de ihtiyaç olduğunu söylediğinde en yakınımda bulunan insanlara artık söyleme ihtiyacı hissettim ve başta c ve d olmak üzere 4-5 kişiye söyledim. Ondan sonra da hatırlamak istemediğim bir 3 aylık evden dışarı adımını attığın tek yerin hastane olduğu süreç başladı. Buraları ben de pek hatırlamak istemiyorum o yüzden detayla girmeyecem. Sadece üzüldüğüm noktalardan bahsedeceğim. Tedavi falan çok sıkıntı değil de, bu nasıl zamanlama be arkadaş? 4-5 aydır ygs'ye çalışıyorum her bir şey taka gitti bu bir, yıllar sonra hoşlandığım kızla çıkmaya başlamışım her şey tak oldu bu da iki. O 3 aylık süreçte ygs de oldu ve ben epey kötü bir derece yaptım. Neyse çok şükür o süreç bitti ve 3 ay sonra okuluma geri döndüm. Hemen hemen herkesin beni özlediğini fark ettim bu her şeyden önemliydi. d kişisi a ile yakındı demiştim ya, benim durumdan dayanamayıp bahsetmiş a'ya da. Ama bilmiyormuş gibi davrandı ben de bozuntuya vermedim. Sınıftakileri de kazıttığım kafanın yeni imajım olduğuna ikna ettim ve böylelikle bu durum da bitti. Hani dedim ya ygs geçti, artık herkes biraz daha rahat. Benim de dönüşümü falan kutlamak adına erkekler olarak içmeye gidelim dedik. ikinci büyük olay geliyor. Mekana gittik içmeye başladık falan gayet güzel her şey. Gittiğimiz mekan da 2 bölümlü, küçük bir balkonu ve içerisi var. Neyse, balkondan bir erkek içeri girdi baktım gözüm bir yerden ısırıyor. Dünyaya o kadar yabancılaşmışım ki 2-3 saniye aynı dershanede olduğum ve bir süre muhabbetim olan f kişisini tanıyamadım. O olduğunu idrak etmemle birlikte "AAA lan d baksana kim burada???" diyerek bizim d'ye gösterdim f'yi. Unutulmuş bir dipnot: d ve ben aynı dershanedeyiz, hatta f ile d epey yakın arkadaş. Evet d herkesle yakın arkadaş, biraz yavşaktır. Neyse bizim d döndü, f'yi gördü ve resmen beti benzi attı o an. Ben noluyo lan diye düşündüm ama çok da üstelemedim f de üstünkörü bir selam verip geri balkona girdi.

O günden sonra epey bir süre bir şeyler eskisi gibi olmadı sözlük. Özür diledi, alkolün etkisiyle sinirlerinin boşaldığından falan bahsetti, gururumu giberek tekrar konuşmaya başladım ama inanın hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Bu olayın üstünden bir aya yakın zaman geçti ve korka korka da olsa bir gün tekrar içmeye gittik. Bu sefer öncekinden farklıydı her şey, yan yana oturduk ve daha fazla içtik. Sonra ne oldu, tabii ki alkolün gazına gelip dudaklarına yapıştım, karşılık da aldım. O gün öpüşmemizden sonra epey bir süre daha konuşmadık ve sadece öpüştük. Daha önce çok kez öpüşmüştüm, ama inanın bana vücudumun verdiği tepki hiçbirinde böyle olmamıştı. Yıllardır içimde tuttuğum her şey yüzeye çıktı resmen. Düşünsenize, hemen hemen 3 yıldır bir kızın peşindesiniz, artık umudunuzu kestiğinizde de karşınızda onu sizi öperken buluyorsunuz. işte bunları düşündüğüm an gözlerimi açtım ve ilk kez öpüşürken gülümseyerek hafifçe kendimden uzaklaştırdım. Gözlerinin içine baktım ve seni seviyorum dedim. O da ben de seni seviyorum dedi ve o an dünyalar benim oldu işte.

ilişkileri bitti ama benim de artık zerre gibimde değil. Sağdan soldan bulduğum kızlarla takılıyorum o da yetiyor o zamanlar. Tabii bir de 12.sınıf olmuşuz artık, aman dersimi çalışıyım gibtir et kafasındayım. Bu şekilde okul başladı ve ben giblemez bir halde gidip gelmeye başladım okula. Bir yandan da dersimi çalışıyorum falan. Şimdi hikayeye yeni bir kız girecek bu da e olsun. Hayatımın gibilmeye başlamasının en büyük nedenlerinden biri olur kendisi, neyse. Bu e kişisi bizim a'nın en yakın arkadaşlarından biri. Gözü de hep dışardadır, sağı solu izler kim napar bilir. Daha sonra öğreneceğim olay: a kişisi ve e kişisi konuşurken laf arasında e kişisi benden bahsetmiş a kişisine. Benden derken tabii ki önceki hislerimden. a kişisi de bi alıcı gözüyle mi bakmış artık nedir, kaç yıldır pencere kenarında oturan bu ikili arada bir duvar kenarına da uğramaya başladı. Bi de arada gözümün takıldığı pencere kenarında bana bakan bir çift göz görüyorum artık arada sırada. Bastırmaya çalıştığım tüm duygular artık yüzeye çıktı işte sevgili sözlük. O gözler de bana bakıyor ya, resmen dünyalar benim. Bu şekilde ara ara dışarı gezmeye çıkmaya, beraber ders çalışmaya başladık. Her yanına oturduğumda kalbim güm güm, her bana gülümsediğinde dünyalar benim oluyor. Artık mesaj da atmaya başladım, bir şeyler oluyor gibi. Tabii sınıftaki diğer insanlar da anladı az biraz, dolayısıyla c ve d arada sorguya çekiyor beni. Ben de dayanamayıp en sonunda başladım anlatmaya şöyle böyle diye. Bu arada önemli dipnot: d ve a kişisi epey yakın arkadaşlar. Neyse bu şekilde bir süre takıldık ama işler pek olacak gibi değil. Yıllardır içimde sakladığım duyguları bir türlü söylemiyorum suratına bağıra çağıra. Bildiğiniz arkadaş modundayız ve a da rahatsız olmaya başladı bu durumdan. Çözüm yolları üretmeye çalışırken ben aklıma içmeye gitmek geldi. Hem ikimiz de biraz gevşeriz, hem de benim çenem az biraz açılır diye düşündüm barda, düşünmez olaydım. Gittim güzelce başladı her şey, tahmin ettiğim gibi dilim çözüldü ve başladım bir şeylerden bahsetmeye. Ben bahsettikçe onun yüzündeki gülümseme büyüyor, ben de daha bir şevkle anlatıyorum. Anlattıkça anlattım ve zamanda taaa a ve b'nin çıktığı zamanlara kadar geldik. Elini tuttum ve sizi yan yana görünce ne kadar canım yandı biliyor musun diye sordum. Gözünden iki damla yaş süzüldü, tabii benim de. Ama iki saniye sonra konuşmaya başladığında o yaşların benim için olmadığını anladım. Bildiğiniz b kişisiyle olan geçmişine ve ona olan özlemine ağlıyordu. işte o an yemin ediyorum kendimi yandaki pencereden atasım geldi sevgili sözlük. Beni mutlu eden o gözlerine bakamıyordum, kafamı eğdim ve ben de ağlamaya başladım, elimi de çektim kendime doğru. A kişisi pişman oldu tabii hemen yaşlarını sildi ve elimi tutmaya yeltendi tekrar ama paramparça olan kalbim elimi tutmasına izin vermedi.

Artık 11. sınıfa geldik. Bildiğiniz kendime dev aynasından bakmaya başladım gibmişim a'yı sana kız mı yok lan kafasında kendime gaz veriyorum. Ama maalesef bu gaz sadece sabahtan okul bitene kadar gidiyordu. 11 olduk ya servisi falan bıraktım eve kendi imkanlarımla gitmeye başladım bu arada. Tabii ki tek başına yolculuk olmaz sınıftan c ve d kişileriyle beraber gitmeye başladık (ikisi de erkek ve hikayede önemliler). Artık büyüdüğümüzü hissediyoruz zütler tavan tabii ki sigara ve içkiye başladım o sene. d ve ben sigara içiyoruz, c de arada yakıyor bir tane. Böyle böyle haftada 2-3 gün okul çıkışı barlara gitmeye başladık. Öyle zil zurna olana kadar içmedik ama hafif bir çakır olduk her oturduğumuzda. Her ergen gibi tabii ki konuşulan konular sınırlı. Kandaki alkol miktarı arttıkça muhabbet hep karı kıza kayıyor. Bu ikisi de durumdan az buçuk haberdarlar, yüklendikçe yükleniyorlar bana. Böyle böyle koca bir yıl ben bunlara anlattım onlar dinledi, onlar anlattı ben dinledim. Bazen de kimse bir şey anlatmadı oturduk şarkıları dinledik, o da yetti efkarlanmamıza. Bu şekilde koca bir yıl bitti. a ve b'nin ilişkileri de nihayet bitti o yılın sonunda.

Bu olaydan sonra tabii çevremdeki diğer ergenler tarafından "Olum git yaz lan ne kaybedersin??? Seviyosan git konuş işte" tarzı laflara maruz kaldım ama ne yapacağımı bilemez halde platonikliğe devam ettim. Bu arada tabii ki eskiden yaptığım gibi alttan alttan arka pencere kenarı tarafına bakmayı da kestim zorunlu olarak. Değil bakmak, inanın yoklamada adı okunduğunda kafamı duvara döndüm neredeyse yarım dönem. Bu şekilde 0 icraatla dönemi tamamladım. 10.sınıfa geçerkenki yazım tamamen facebooktan ve sağdan soldan a'yı takip etmekle geçti. Ne paylaştı, kaçta online oldu vs. klagib stalker modunda her şeyini takip ettim, etmez olaydım. Bir gece ansızın ilişki durumunu değiştirdi. Gördüğüm ilk 4-5 saniye ne yapacağımı bilemez halde ekrana bakakaldım. isim vermemişti büyük şans eseri, yoksa ne yapardım bilmiyorum. Neyse okul başlayana kadar bildiğiniz depresyona girdim ve bu şekilde yaz bitti. Okul tekrar açıldı ve ben de merakla bu şanslı kişinin kim olduğunu bulma çabalarına girdim. Nitekim fazla uğraştırmadılar beni ve yan sınıflardan bir çocuk sınıfımıza ve pencere kenarına fazla uğramaya başladı. Bu çocuğun ismi artık b bu arada. Gel zaman git zaman, bunlar epey epey yakınlaştılar. Benim uzun süreceğine pek ihtimal vermediğim ilişki yavaş yavaş o yola girmeye başlamıştı maalesef. Elden bir şey gelmiyor tabii onlar sınıfta oynaşırken sınıfı terk etmek dışında. Ama artık bir yandan biraz daha büyümenin getirileri bir yandan da hafif özgüven depolamaya başlamanın getirileri olarak kendimi onu unuttuğuma inandırarak başka kızlar arayışına girdim. Nitekim oldu birkaç tane de ama fark ettim ki koca bir yalanmış düşüncelerim. Ben sağda solda başkalarıyla gezerken a ve b ilişkisi de sürmekte bu arada. Ama a'nın sürekli bir yakınını kaybetmişçesine ağlamalarından yola çıkarak pek de sağlıklı olmadığını düşünüyordum. Sonradan anladım ki öyleymiş ama hala yapacağım pek bir şey yok.

Olay tabii ki karı kız ama peşimi bırakmayan bir şanssızlık da var maalesef. Şöyle ki, daha liseye başladığım ilk günlerde gözüme arka sıralarda oturan hafif tombul, her ruh halinde yanakları kızarabilen, tatlı mı tatlı bir kız ilişti kendi sınıfımdan. Tabii daha ne sevgilim olmuş ne de karşı cinse en ufak bir ilgim. O kadar utangacım ki bu konuda, çevremdeki insanlara bile bahsedemedim bu olaydan, hoş onlar kendi anlamışlar ama neyse. Dediğim gibi hoşlanıyorum bu a kişisinden (bundan sonra kızımızın ismi a) ama uzaktan bakmakla yetiniyorum her utangaç insan gibi. 9.sınıfta çok taşak bir coğrafyacımız vardı. Ama aynı zamanda az biraz da sapkın özellikleri vardı sınıfın ortalama üstü kızlarına her gün puan vermek gibi. Bir gün yine coğrafya dersinde ne hikmetse a kişisini puanlayacağı tuttu sevgili hocamızın ama sınıftan da biraz yardım almak istemiş olacak ki sınıfa döndü ve: "Eee erkekler ne diyosunuz bakalım bugün a için?" diye sordu. O ana kadar kendine dahi a'dan hoşlandığını söyleyemeyen bendeniz bir anda atağa kalktı ve sessizce mırıldandığını sandığı ama maalesef tüm sınıfın duyduğu "Bence gayet güzel hocam" lafını söyledi. Aniden sınıftan yükselen "OOOOOOO" naraları ve tüm bakışların bana dönmesiyle beraber hayatımda ilk ve son kez kızardım sevgili sözlük. Hem de öyle böyle değil, böyle bildiğin domates gibi, yani a kişisi gibi.

Dinleyen olur mu bilmiyorum ama açıkçası bahsedesim geldi kendi hayatımdan biraz, hayrını görün. Bahsedeceğim olayların başlangıcı 6 yıl öncesine falan dayanıyor, bitişi ise günümüze ona göre yorumlarsınız. Neyse çok uzatmadan başlıyorum.

reserved

yok hacı böyle bir hikaye kaç yıl sonra keşfettim ama hakikaten takdir edilesi insanmış yazan. eline koluna sağlık bin. hikayenin sonundan yola çıkarak ilaçların bir anda etkisini kaybetmesi sonucu aniden gerçek dünyaya (yani akıl hastanesine) dönmüş olabilir diye düşündüm ama en doğrusunu yazar bilir tabii.

beğendim ama sonuçta serkansın amk okumadan eksilemem gerekiyor üzgünüm.

kaya scodelario yengeniz beyler yalnız. fazla abartmadan düşünün mümkünse üzülüyorum.

@2 haklısın da sözlükte başka bir şey görememeye başladım açıkçası.bu da biraz üzüyo insanı hani geçmişteki o ortam,o espriler, hikayeler kısacası inciyi inci yapan bi tak kalmadı gibi. yanlış anlama o 80 yaş tabirini Atatürkçülere laf atmak için kullanmadım.bi şeyi savunduğunu sanıp aslında bi tak bilmeyen kişiler için dedim.ki bana göre o teyzelerin büyük çoğunluğu öyle.bak mesela @3 e o kadar şey yazdık adamın yazdığına bak. eskiden böyle reklam olayları falan yok gibiydi.

yeni tasarım altında yazıyorum ama sözlük gerçekten yannanı yemiş durumda.şu an yeni tasarım inanılmaz derecede bin bi şey olsa da en son düşünmemiz gereken şey. reklam gönderisi okumadan başlık değiştiremiyorum amk ne oluyoz lan hepinizin serkandan özenip sözlük açası mı geldi nedir yani? ha bi de gibtiğimin siyasetçileri dolmuş iyice. biri ampulun faydalarını anlata anlata bitiremez, diğeri kafayı bi şeyleri bölmekle bozmuştur, diğerleri anıtkabir çevresinde dolanan sarışın 80 yaşındaki teyzelerin düşüncelerini söylemeye çalışırken gerçek fikirlerini unutmaktadır falan filan. noluyoruz amk yıllardır neler oldu lan bu sözlükte? şimdi bu hallere mi düşecektik? liseliyken elit yorumlar yapıp kendimi çaktırmamaya çalıştığım zamanları özledim amk. bahsettiğim kesimin %95i bu yazdıklarımı okumayacak bile ama insan bi umut bekliyo işte.

bunun kadar ırkçı birini görmedim amk. utanmasa televizyondaki herkesi alıp litvanyaya zütürecek tek tek gibecek faşist bin

lan dindar ya da değil sanane banane amk.bi aşın ya şunları rica ediyorum artık. adam gideli 77 yıl oldu hala tek tartıştığımız şey dindar mıydı içkici miydi ateist mıydı şu muydu bu muydu. adam biz napalım diye bıraktı biz ne yapıyoruz.

+1 kardeşim. küçüklükten beri ilginç geliyor ama naparsın alışkanlık işte

annen diyorum.

yaz panpa beni de.giberler böyle işi 4 yıldır sözlükteyim böyle zulüm görmedim

bu diziyi izlemeyen gezmesin ortalıkta dizi izliyorum diye.bu arada ben ingilizce biliyorum ayaklarına girip ingilizce altyazılı izlemeye kalkmayın dili çok ağır.hazırlıktaki ingiliz hocam altyazılı izlemiş diyorum yeterli olur sanırım.

diziyi bitirdikten sonraki edit:bu bir dizi değil beyler beni ikna edemedi yani en azından dizi olduğuna.her an bi yerden diziden biri çıkacak gibi hissediyorum.her bir karakter ayrı ayrı mükemmel,her biri incelikle düşünülmüş.yavaş yavaş ve sindire sindire izleyin ki bitince benim gibi hagibtir modunda takılmayın ortalıkta.buradaki bi gibten anlamayan am beyinlilerin de yazdıklarına aldırmayın bu dizinin 1 saniyesine bile pişman olmayacaksınız.

Bu arada Frank Sobotka reyizden midir nedir bilmem 2.sezon benim için dizinin en güzel sezonuydu.sendika üyelerinin hayatlarındaki zorluklar sizi anarşistliğe doğru zütürme garantilidir.hele hele bir sezon finali var ki akıllara zarar.

son olarak: https://www.youtube.com/watch?v=8tfJ7LDRB0w

Reserved reserved

SiTEYi BiLMiYORUM AMA YOLLA BAKALiM NEYMiŞ