-1
büyükbabam koah hastasi akciger kanseriydi. hastalıga yakalandıgında ben 14 yasındaydım. 5 sene dayandı bu kansere adam. habi herkesin hayatında baba bir adam vardır ya bu adam benim ikinci babamdı. gel zaman git zaman tedavi dönemleri artık 5 sene olmus. evde birden fenalaştı son senede zaten yatalak olmuştu. evde fenalastı ambulans geldi hastaneye zütürdük rutin olmustu artık ambulanslar bizim evin yolunu biliyordu. hemsire kadin bile agladi lan o ölünce. zütürdük hastaneye 4 gun yogun bakımda kaldı 5. gecesiydi simdi durumu iyice agırlastı yogun bakımda son gecesi oldugunu bilmiyoruz ama ben dedimki görecem ben buyukbabamı kimse karışmasın o günde yogun bakımda adli bi suclu varmış icerde jandarmalar var. Ben yogun bakımın kapısına geçtim böyle bi doktor çıksın diye bekliyorum iceri almıyolar çünkü hani biri çıksında kapı kapanmadan gireyim diye 2-3 saat geçti gecmedi bi hemsire çıktı ben kostum kadin arkasini döndü iceri girdim odalari ariyorum böyle tek tek pencerelerden bakıyorum sonra jandarmalar falan beni gördü koridor baya uzun ama biri seslendi dışarı çık diye bende gibtir lan dedim sessizce bunlar duydu heralde tam o sıra odayı buldum büyükbabam yatıyo pencereye tıklattım babaaaa diye bagırdım aglıyorum ama tabi hem gülüyorum ama aglıyorumda baktı böyle gözlerini açtı elini kaldırdi agzina zütürdü su istersin ya hani. 4 gundur 5 gündür adam serumla beslendigi icin su vermiyorlarmış sonradan ögrendim. baktı ben aglıyorum bi parmagını kaldırdı git der gibi isaret yaptı askerler geldi o sıra çıkardılar çıktım dışarı gördüm falan dedim annemlere ben çıktıktan 3 saat sonra vücudu direnmeyi bırakmış son gören ben oldum en son beni gördü. simdi 21 yasındayım ama gecmiyor beyler o son an yok mu o canlı canlı gözlerinize baktıgı sizden bir bardak su istedigi an gözünüzün önünden gitmiyor. kimse yaşamasın böyle seyler. ölüm kötü sey dıbına koyim.
