0
Ben hiç mutluluktan delirmedim ama delirmekten mutluyum. herkes bana acıyor , asıl şizofrenin kendileri olduğunu bilmeden. biliyorum çok çirkinim , kentin içine girsem beni dışarı kusar oysa ben içkanamalı bir hastayım ve kendime gölgesiz bir akşamüstü arıyorum. sürgün yanlarımdan vurgun yemek hoşuma gidiyor.her gece ölü birine mektuplar yazıyorum. fırtına yüklü gemileri kanımda yüzdürüyorum , artık adımı unutmaya başladım. ne mutlu ..
erken bastırmış bir yalnızlık ihtilali gibi merhaban , bu yüzden zehirli akşamüstüleri bırakıyorum ve seni onarıyorum kendimi yaralayarak..
aşkın kendini öldürebilecek kadar cesur olmalı sevdiğim.her nakaratta yeniden hatırlayacağın ceplerin boş bir gidişi bırakıyorum sana enkazı kaldırılmamış çocuk yüzümle. benim şakaklarındaki sonbaharda tut. birazdan utancını bırakacağım sana bu aşkın..
