Devam edicem haftasonu beyler ırgat gibi çalışmak zorunda olduğum için yazamıyorum

Kör oldum bune

https://www.youtube.com/watch?v=co5gy_2uOEY

Ben kendimi zeki bir insan olarak gördüğümü söylemiştim, keza çevremdekiler de bunu onaylardı ama Müzeyyen beni defalarca parmağında oynatmış, defalarca aptal yerine koymuştu ki gerçekten zekamdan şüphe etmeye başlamıştım. O kadar tatlı, o kadar masum, o kadar sevimli bir insan rolünü öylesine bir ustalıkla oynuyordu ki... Kesinlikle tanıdığım en içten pazarlıklı ve en sinsi insan olduğuna emindim ki hala da eminim. O gece eve gittiğimde tartışmaya başladık. Ulan neyin tartışmasını yapıyorsak? Hatun bizi Kadıköy boğasına çevirmiş, defalarca aptal yerine koymuş, daha iyisini bulunca da gibtiri çekmiş, neden uğraşıyosun di mi? Ama yooook. gibtir etmek için fazla aptal, aşık ve akli dengesi bi hayli bozuk bir ergendim. Ellem ettim gallem ettim Cumartesi buluşmaya ikna ettim. Cumartesi sabahı Alex'in Zannetti'ye attığı çalımdan daha estetik bir çalımla bu buluşmayı da iptal etmek istedi.. Neymiş efendim ortalık çok karışıkmış -Gezi Olayları falan var- abisi izin vermiyormuş. E dıbına koyim bizim memleketle istanbul arası 400 km. Oturduğu semt polisine kadar sol görüşlü bi semtti. Çevresindeki en büyük tehlike resmen bendim dıbına koyim. Her neyse, Cumartesi günü orda olacağımı, gelmezse de çokta gibimde olmayacağını(dolaylı olarak) söyleyerek mevzuyu bitirdim.

Cumartesi akşam 8 gibi bizim çocuklarla buluştuk. Sadece Bertan ve ben varız o ara masada sırtım kapıya doğru bakacak şekilde oturdum. Bertan'la klagib hava, su, üniversite muhabbeti çevirirken bi anda bizim çocuk ayaklanıp "Kanka 1 dakika geliyorum" dedi ve kapıya doğru yürüdü. Bi baktım Müzeyyen'e selam veriyor. Hemen sigarayı kül tablasına basıp Bertan'ın peşinden yazılıp Müzeyyen ve arkadaşına selam çaktım. Müzeyyen beni gördüğüne biraz bozulmuş olacak ki yüzü düştü ve selamıma kuru bi şekilde karşılık verdi. Ben Müzeyyen'i suçüstü yapmanın keyfiyle Stalingrad'da, SS subaylarını dumura uğratmış slav bir general edasıyla masaya geri dönüyordum ki Müzeyyen'de kankasını postalayıp bizimle birlikte masaya yöneldi.

Devam çok iyi

Hızlı gir şunları amk yeter.

Devam et amk guzel gidiyor

gibtiret kanka yaz sen okuyorum ben

Rezzzsso

rez panpa 1000 tane rez

Amk manyagi cok guzel yaziyorsun devam

https://www.youtube.com/watch?v=a5geK2ceZkQ

Her şey tıkırında gidiyordu, yeni ilişki sarhoşluğundan dünya gibimde değil. Hayatımın bütün merkezi sevdiceğim olmuş. Müzeyyen'in bir huyu vardı artık güven sorunu mu yoksa başka bi şey mi hala bilmiyorum, sürekli telefonumu kurcalamak isterdi. Hani şüphelenmesi için hiçbir sebep yok çünkü karının peşinden aylarca koşmuşum dıbına koyim. Ben öğle arası Müzeyyen ile ayrı yemek yediğim zamanlar telefonum falan bunda kalıyordu(#hanımcıyız).
Benim de bir huyum vardı, Müzeyyen'in bana karşı ettiği en ufak bir iltifat, sevgi sözcüğü ya da ne bileyim attığı ses kayıtlarını bile whatsapp'ın yıldızlı mesajlar şeysine kaydederdim. Haftasonu buluştuğumuzda bu yine aldı benim telefonla takılıyor, ben de hiçbir art niyet gütmeden aldım bunun telefonu direk whatsappa girip yıldızlı mesajlarına bakıyorum. Yaklaşık 1500 tane yıldızlı mesaj var ve hiçbirisi bana ait değil... Sinirden şakaklarım patlayacak gibiydi, nefes alıyor muydum emin değildim, ellerim titriyordu. Göğüsümde yatan Müzeyyen panikle "N'oldu yaaa" dedi.
Telefonun ekranını ona doğru çevirdim, telefonu biraz daha sıkabilsem kırılacaktı ellerimde esnediğini hissedebiliyordum. Müzeyyen; "Aşkım gerçekten düşündüğün gibi değil." diye çenemden tutup kafamı çevirdi, o an vücudumu kilitledim, tek bir kas dahi oynamamalıydı aksi takdirde sevdiceğimin kafasını gövdesinden ayırmam an meselesiydi. "Açıkla la" diyebildim. "Açıkla." Dedi ki; "Ne olursa olsun benim geçmişimden bi parça, yaşanmışlığım. Ben hayatımın bir kısmını silip atmak istemiyorum." O an adeta içimden adeta kükrüyorum, boğazım o kadar acıyor ki kendimi sıkmaktan tarif bile edemiyorum. Ama sesim o kadar sakin çıkıyor ki... "Lan her gün benim telefonum senin elinde bi açığımı yakalamak için çabalıyosun. Kendi telefonunda aylarca biriktirdiğin 1500 tane mesaj var ulan. Cilt cilt kitaplar çıkacak 1500 tane mesaj." Aslında söylenecek çok fazla şey vardı ama bozmak istememiştim, güvenmek istemiştim bahar gibi sevdiğime. Sustum bi süre. Silmesini rica ettim. Gerçekten rica ettim. Silmedi. O mesajları silmesi için 2 hafta uğraştım ama sildi sonunda.

panpa hızlı yaz gözünü seveyim.

https://www.youtube.com/watch?v=qxu1bku4wN0

2 gün sonra tatile gidiyordu, alış-verişe çıktık birlikte. Yüzü gülüyordu ama buz gibi bir gülümsemeydi. Night's King'in Daenarys'in ejderhasını indirdiği sahneden daha soğuktu.(Spoiler'ı koydum ehuehuehe) Alış-verişi bitirdik, elimden tutup bi köşeye çekti, öptü. O kadar ruhsuz, o kadar sevgisiz, tutku ve sevgiden o kadar yoksun bir öpücüktü ki o an anlamıştım bu onu son kez öpüşümdü.

Tatile gittikten sonra da bitti zaten. Gururumu ayaklar altına aldım, yalvardım ona gitme diye olmadı. Sanki ben esir tutulan bir yahudiydim ve o bir nazi albayının el kitabında benden ayrı yazılıyordu. Rüzgârla birlikte gitmişti Müzeyyen. Giderken ruhumdan kalan son zerreleri de beraberinde zütürmüştü. 3 numara kesilmiş yalnızlığımdan ve aşık olduğu hırkamın kokusundan bir kriz gibi geçti solumdan, Müzeyyen...

https://www.youtube.com/watch?v=1w2xlTMGVFU

Bir unutuşun ortasındaydık işte ve yüzyüze elveda bile diyememiştim. "Yüzyüze sana kıyamam" dedi. Gittikçe parçalanmaya başladım. Kafamda milyonlarca ses vardı, bastıramadığım. O Seslerin olduğu koridorun sonunda bi melodi vardı ama duyamıyordum. Sesleri bastırmak için sürekli içiyordum ama seslerle birlikte o melodi de soluyordu.

Vücudumda yaklaşık 2 hafta boyunca oksijenden çok alkol vardı. Müzeyyen, Ankara'ya gelene kadar yazdım ona, havadan sudan konuşuyorduk. Laf arasında ağzından gece sahilde bir gib kırığının ona yavşadığını söylemişti. Kendimi şakaklarımda patlarcasına zonklayan öfkeye, çatılan kaşlarıma, kasılan göğüs kafesime, gittikçe büyüyen burun deliklerime bıraktım. Biz bunları konuşurken saat 23 civarlarıydı. Bigibleti kapıp Mersin'e bilet alıp otobüse bindiğimde ise 23.50'yi bulmuştu saat.

Kafamda kurduklarımla popüler bir kanalda yaklaşık 3 sezon dizi çekebilirdim buna kesinlikle emindim. 509 kilometre yolu tamamen cinnetimi yoğurarak geçirdim. O kadar detaylı planlar kuruyordum ki John Kramer halt yemiş. Yaklaşık 6 saatlik bir yolculuğun ardından Mersin'e inmiştim. Cebimde yaklaşık 200 lira para ve yarım paket sigara. Elimdeki spor çantasında ise hırka, 2 t-shirt 1 gömlek, 1 adet şort ve 1 adet pantolon vardı. Fazlasıyla yeterliydi.

ananı 2 kişiyle beraber gibtim

yazsana az daha panpa