baane amk

3 yıldır takip ediyorum şu sözlüğü hiç böyle kafama dank etmemişti, merhaba amcadan sonra o derece kötu oldum amk sırf gör bunu diye yazmak için hesap açtım.

Komsulara 3 posta

Uyaricilara son posta.

Artık günün yorgunluğunu atmak için duşa girebilirdim. Çıktığımda bayağı rahatlamıştım. Tekrar yatağa uzanmış mesaj yazmaya başladım. Cevap vermedi. Ben de uyumuştur diye fazla irdelemedim. Kulaklığımı taktım ve müzik dinlemeye başladım. Karışık karışık çalıyordu. O yorgunlukta yeni gelen şarkıyı tahmin etmek ve sözlerini hatırlamaya çalışmak güzel bir duyguydu. Melisa cevap vermediği için neredeyse uyuyacaktım. Aramalıydım sevdiğimi. En azından uyanmalıydı. Birbirimize yapmayı çok severdik (ve bir o kadar da gıcık olurduk) diğerinin uyuduğuna emin olduktan sonra, uyandırmak için aramayı. Söz vermiştik birbirimize bu yüzden telefonu sessize almayacaktık uyumadan.

Annem haber vermiş olmalı ki Eren’in annesi aradı. Açmak zorunda kaldım. Teşekkür etti bana. Neden teşekkür ettiği hakkında hiçbir fikrim yoktu aslında. Bıçaklanmış oğlunun yanında yatıyordu ne de olsa. Sonra hastaneyi tarif etti bana. Hiçbir şey diyemeden hastanede buldum kendimi. Odaya girdim. Eren ve yanı başında gözleri kızarmış annesi. O an diyemedim Melisa’nın yanına gitmem gerek diye. Ayıp olurdu. Telefonu çaldı annesinin. Herhalde Eren’in babası arıyordu. Konuşmak için dışarıya çıkar çıkmaz Eren’e her şeyi anlattım. Anlayışlı çocuktu zaten. Dedi ki “Olum o zaman buraya neden geldin ki hadi koş git”. Koştum Melisalara. Çok yorulmuştum ama elimden bir şey de gelmiyordu. Zorundaydım… Zillerine bastım ama açan yoktu. Arıyorum meşgule atıyor, mesaj atıyorum cevap vermiyor.

Yerdeki birden bıçağını çekti fırlattı uzağa. Başta istemeden attığını zannettim ama küçük olanın bıçağa koşmasıyla ikimiz de yerdekini bırakıp küçüğe koşmaya başladık. Fakat bu bıçağı yerden aldıktan sonra arkasına bile bakmadan kaçmaya başladı. Tekrar yerdekine dönmek için arkama baktığımda elindeki bıçağı Eren’e 2-3 kere soktuktan sonra bana yönelmek üzereydi.
O an hareket edemedim. Sadece bıçağı sokmasını izleyebildim ama bu insanlar ne kadar bencildir ki bana yöneldiği anda istemsizce üstüne atlayıp boğuşmaya başladık. Zeki bir çocuktum aslında. Arkada koşan mahalleliyi görmüştüm. Amacım elinde bıçak olan birisine karşı zaman kazanmaktı. Zaten en geç 10 saniyeye gelirlerdi. Düşündüğüm gibi oldu. Yaşlısı, genci bir çok kişi yardıma gelmişti. iki tanesi kolumdan tutup kaldırıyordu beni. Polis sireni yaklaştıkça da yaklaşıyordu.

Polis geldi ayırdı herkesi. Benle serseriyi arabaya attı. O an ambulans da geliyordu. Zaten başım ağrıyordu o ambulans sesiyle kafam patlayacak gibi oldu ama polisin sürgülü kapıyı çekiş sesi ilaç gibi gelmişti bana. ikimiz de arka taraftaydık. Aramızda polis vardı. Ben sağ, serseri sol taraftaydı. Yolda bakış attım bir-iki kere. Normalde şiddet yanlısı biri değilimdir ama onun yüzündeki şişliği ve kanı gördükçe mutlu oluyordum ama olmaması gereken bir biçimde de içim yanıyordu. Aklım hep Melisa’daydı. Polise ne kadar yalvarırsam da yalvarayım sevdiğimi aramama, durumumu anlatmama izin vermedi. Yüzündeki o soğukluk 1 saniye bile olsa gitmedi.

Neyse indik karakola girdik. Komiser konuşuyordu bizle ama ben onu düşünmüyordum. Aklım Melisa’da ve kapıdan az da olsa sesi gelen annemdeydi. Bunu anlayan komiser konuştukça da konuştu. Uzun bir süre konuştuktan sonra dışarı çıktım. Koridorda annem, babam ve bir kaç tane mahalleli vardı. Koşmaya başladım. Yüzlerine bile bakmadan “Ben Melisa’nın yanına gidiyorum akşam gelince anlatırım her şeyi” dedim ve saniyeler içinde sokağa attım kendimi ve hızımı kesmeden de parka doğru koşmaya başladım. Yapacağım açıklamayı kafamda kuruyordum. Parka girdiğim anda kalbim duracak gibi oldu ama Melisa orda yoktu. Aramaya çalışıyordum fakat meşgule atıyordu hep. Evlerine doğru koşmaya başladım.

“Evladım bak beni dinle, aradığın kişinin bulunduğu araç kaza yaptı. Arkadaşın ve ailesi hayatını kaybettik, Allah rahmet eylesin” dedi. Şurayı okurken göğsüme bişey çarptı böyle nefes alamadım. Başın saolsun kardeşim

oha amk bunu yasadinmi yoksa uyarliyormusun bilader

Öldürmeyen allah öldürmüyor

Böyle devam etmesini istiyordum. Pek karışmadım işleyişe. Kimseye de söyleyemezdim. Benim gibi olanlara böyle bir taktik vermek istemezdim.

inşallah şakadır yoksa içim gitti şuan.

kardeşim allah rahmet eylesin, gerçekten çok üzüldüm. şu sözlükte o kadar derin yaralar almış inci gibi insanlar var gerçekten, burada olmaktan, sizinle dertleşip uzulmekten güzeli olamaz. iyi ki varsiniz

Üst edit: ilk önce bunu açın https://youtu.be/KTk1Z4z-WIw
5 senedir bu sözlükteyim (nick6 ma bakabilirsiniz) normalde sığır duygusuz herifin tekiyim amcanın telefonu açtığı kısımda hayatımı sorguladım kendi kendime resmen derdimi gibeyim dedim kendimden iğrendim resmen içimde yaşadıklarımın burukluğu ve bi an yaptığım empati ile şuanki halinin iyi bile olduğunu anladım ama kardeş ölme... Amirimin dediği gibi unutmak kelimesi un dan gelmiştir bildiğimiz un. Unutmak için un gibi um ufak etmek gerekiyormuş birini bütün olarak unutamazmışsın kaşı gözü bakışları yavaş yavaş gidermiş zihninden, unutamazsın ama mecbursun. Başka çaren yok.

Helal olsun aşkınız sonsuza kadar daim olsun kardeşim ama bir emin ol Melisa da senim hayatına devam edip kendin ve sevginiz için birşeyler yapmanı isterdi ..

Kim ölüyor sonunda

Melisalar genelde huur oluyor mentalitesiyle başladım okumaya ucu nereye çıktık amk

Gözlerim doldu amk
Panpa intiharı aklından bile geçirme yapma etme bak