bir sigara molası...
sonra devam...

Kardesim efsane yaziyosun ya devam et

izmir'e giderken bir istasyonda mola verdik. birer çorba içmeye karar vermiştik. etrafta insanların bakışlarından huylanıyorduk.
-sakin olun, bugün size zarar vermezler, dedi tarık abi.
-neden ki?
-yaslarını tutacaklardır.
o ara telefonunu çıkarıp ilker'e bir mesaj attı. izmir'e dönmekte olduklarını, kararını çabuk vermesi gerektiğini yazdı.
-cevap kötü gelirse bir b planını devreye sokmalıyım.
-biz de yardım edebiliriz abi desem de kafasıyla reddetti.
-göreceklerinizi bünyeniz kaldırmaz. kaldırmadığını daha öncede gördük.
biraz sonra tekrardan otobüse bindik. sabaha karşı otobüsten indiğimizde bir süpriz bizi karşılacaktık.

ilker abi bizi karşılamaya gelmişti.

izmir'e yolculuğumuz sırasında ara ara tarık abiyle olayları konuşma tartışma fırsatımız oldu. süleyman hala tarık abiye karşı temkinliydi. duydukları karşısında ona artık eski gözle bakamıyordu. neler olduğunu sordum tarık abiye o da anlattı.
asaf kabilesinden iki cini yakmış. bunlar intikamcıdır diye ekledi. odaya giren ve beni bayıltan başlarıymış. neden yakmadığını sordum, gücüm yetmezdi dedi. ilker'e o yüzden ihtiyacı vardı. onlar bunların daha beteriyle yüzleşmişlerdi.
akif'e ne olacak dedim. geride komada ona zarar vermezler miydi?
hayır diye anlattı. ruhen komada olan adam astral bir seyahatte gibi olurmuş. ruh bedene yakın değilse varlık da pek ilişmezmiş.
-o yüzden uyurken bize zarar veremezler, özellikle uyandırırlar. bardak kırarlar, ses çıkarırlarki ruh bedene dönsün.
izmir'e gidene kadar kafamda çoğu olay şekillenmeye başlamıştı. asıl sorun bundan sonra ne yapacağımızdı.
tarık abi cevapladı.
-bir kitap var. evimde.
-kitapla ne yapacağız abi?
-asaf'ın başını yakacağız.

ölmeye yakın olan bizler için gayet mantıklı bir düşünceydi.
ama asaflıların da kendi planları vardı.

tarık abi konuşurken, karşıdan olumsuz bir ses geldiği belli oluyordu. ilker denen adam tarık abinin yardım talebini red ediyordu. bu belliydi. tarık abi son kozunu oynadı.
-mevzu ben değilim. kuzenim. murat'ı düşün. masum insanların ölmesi iyi mi olacak.
en son ilker'in sesini ben de duydum.
-bir düşüneceğim. sana haber ederim.
-tamam dedi tarık abi.
-biz izmir'e döneceğiz. çocukları da yanımda zütüreceğim.
-niye, dedi ilker.
yaşadıklarımızı anlattı. en son cümleyi;
-birkaçını yaktım , artık peşimizi asla bırakmazlar.
karşıdaki ses, tekrar;
-haber edeceğim, dedi.
tarık abi tamam diyebildi en fazla.
telefon kapandı.

paanpa bugun sabah ezanına kadaar yaz bea

ilker tarık abinin üniversiteden arkadaşıydı. eski arkadaşı. yıllardır görüşmüyorlarmış. kendisi öyle anlattı. ibrahim amca dedikleri adama yapacağı çılgın eziyet planından dolayı ilker, tarık abiyle görüşmeme kararı almış ama yine de son kez yardım etmiş. o gün bugün görüşmüyorlarmış.
çaresizliğin son noktasında olmalıydı ki, tarık abi bu pis işe onu bulaştırmak zorunda kalmıştı.

-abi ne yaptın sen, diyebildim. tarık abi sessizliğe büründü. söyleyecek sözleri vardı ama anlatamıyordu. bakışlarının ötesinde başka düşünceler vardı.
-oğlum bildiğiniz gibi değil. bir olayın ortasında kalmıştık. ibrahim denen adam gavatın tekiydi. yavaş yavaş büyüleriyle zehirledi arkadaşımızı. bize çivilerle yapılan bir acem büyüsü kullandı. asıl amacı farklıydı ama hedefine biz oturduk. gitti murat. intihar etti. ilker diye bir dostum vardı. şahitti bütün olaylara. sonra biz ibrahim'i delirttik. çocukları olduğunu biliyordum ama o an için gözümüzde ölümü haketmişti. gerçi ilker hiç bulaşmama taraftarıydı ama ben ilker'i ikna etti. murat'ın ruhunu ibrahim'e musallat ettim. kendi arkadaşımı düşün, ne kadar kendimi kaybetmiştim. ama daha da kötüsünü yaptım.

süleyman ile ben birbirimize bakıyorduk. bundan daha kötüsü ne olabilirdi? tarık abi konuşmaya tekrar başlayınca tarık abiye bakışlarımız değişmişti. bu adam pgibopattı.

-ne yaptın abi?
-öldükten sonra, nasıl anlatsam, ibrahim'in ruhuna huzur vermedim. ruhu çivilere bağlı, çivileri de aklınızın almayacağı bir yerde.
-nerde diyebildim, duruldum.
-onu da göstereceğim, dedi. ama önce bir dostu aramalıyım. eski bir dostu.
telefondan bir numara çevirdi. çalıp çalmayacağından emin değil gibiydi. ama numara çaldı. biraz sonra telefonun karşı tarafından bir ses duyuldu.
tarık abi sese cevap verdi:
-ilker, yardımına ihtiyacım var.

gececi tayfaya selam olsun...

panpa devam mesaja bakaarsan sevinirim

-neyin intikamı abi, dedim. tarık abi bir taraftan sigarasını içiyor diğer yandan cevaplıyordu.
-cinle çemberde konuşurken kadir'in kimin oğlu olduğunu sordum. asaflılarla daha önce irtibata geçmiş belli ki onlar da cevapladı. ibrahim diye birisinin oğluydu.
-eee abi?
-eesi bu ibrahim denen adam bundan 8-9 sene önce kendisine yapılan aynı türden bir iran büyüsü ile başına musallat olan varlıktan dolayı yaşadıklarını kaldıramadı ve intihar etti. ibrahim kötü bir adamdı. ona musallat olan varlık genç bir üniversite öğrencisi olan ve ibrahim'in yaptığı büyü ile kendini öldüren murat isminde birisiydi. kadir babasına yapılanları anlamış olacak ki babasının intikdıbını almak için tüm habis ilimlerini size karşı kullanmış.
durakladık. konuyu anlamakta güçlük çekiyorduk. dayanamayıp sordum.
-tamam da abi bizimle ilgisi ne?
tarık abi durdu. sigarasından çekebildiği kadar derin bir nefes çekip havaya bıraktı. gözünü odada bir tur çevirdikten sonra konuşmaya başladı.
-çünkü kadir'in babası ibrahim'e murat'ı musallat edip öldürten bendim.
zaman durdu sanki.
yaprak kımıldamıyordu.
ama tarık abi'nin söyleyecekleri bitmemişti.

-ve murat benim arkadaşımdı.

-abi onları derken, dedi ve kaldı süleyman. korkudan devdıbını getiremedi.
-onlar, kabile. kadir'in size yaptığının bir kısmı iran büyüsü. ama asıl büyü musallat etme. nasıl becerdiyse risk alıp iki büyüyü birleştirmiş. bunu herkes yapamaz. hazırlanmış. öğrenmiş. araştırmış.
tedirginlikle onu izliyorduk.
-abi kim ne için bu kadar bir hazırlık yapar?
tarık abi cevap verdi.
-intikam için.

-ama abi ne gördüğümüzü...
-biliyorum mustafa. sen baygınken süleyman anlattı. bana saldırdıklarını görmüşsünüz. ama bunu yapamazlardı. çünkü çemberin içine giremezlerdi. beni de görmüyorlardı. amaçları göremediklerini görmek. ama artık biliyorlar. bilmedikleri ise benim sahip olduğum bilgiler.
-abi ben bayılmadan önce yandıklarını gördüm.
tarık abi kanepeye iyice yerleşti. cebinden sigarasını çıkarıp yaktı. gayet soğukkanlı bir biçimde cevap verdi.
-çünkü onları yaktım.

-ben büyüye başladığımda sana lakabımı söyleyene kadar arkanızı dönmeyin demiştim. hatırlıyor musun?
başımla onayladım. hatırlıyordum. lakabı "kartal"dı. gözleri oldukça iyi görürdü tarık abinin. ava da merakı vardı. bu yüzdün akrabalar arasında(genç kuzenler) ona böyle hitap ederdi.
-işte özellikle kartal dememi beklemenizi istedim. bu seçtim çünkü bunu sadece sen ve ben bilebilirdik. sizi kandırmaya geleceklerini biliyordum. maksatları buydu. beni çember dışına çıkartmaktı.

-öncelikle söyleyeyim. olayın sizinle ilgili yok. yani daha doğrusu süleyman ve akif ile hiç ilgisi yok. ama sen mustafa, sen olayın ortasındasın. diğerlerinin tek suçu senin arkadaşın olmaları. senin de ilgin benden dolayı.
-nasıl abi, diye sordum.
tarık abi çemberin içindeyken ne konuştuğunu anlatmaya başladı.
her kelimede irkiliyordum.

eve geri döndüğümüzde ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk. tüm cevaplar tarık abideydi.
önce ne olduğunu sorduk.
o da anlatmaya başladı.

rezerved

gözüm tekrardan açıldığında hava tekrar kararmaya başlamıştı. 1 gün geçmişti. süleyman daha iyiydi. tarık abi de koluma girerek beni kaldırdı.
-gece olmadan gidelim buralardan, dedi.
evden uzaklaşırken arkamızdan uğultular ve çığlıklar geldiğini duydum.
kabileden geri kalanlar intikam içindi gelmişti.

gözlerimi açtığımda tarık abi karşımdaydı.
süleyman karşı kanepede ayakları sarılı halde yatmaktaydı.
kafam zonkluyordu. kafamı sarmışlardı.
-iyi misin, dedi tarık abi.
-başım çatlayacak gibi, dedim. ne oldu abi?
-hele şuradan bir kaçalım da sonra ne olduğunu anlatacağım.
-tamam dedim ama tekrar gözlerim kapandı. iyi değildim.

rezerved