rezerved

yazar notu:
tarık abi kimdir? bu ilime nerden vakıf olmuştur? vakti olup merak eden dostlar için;
http://www.incisozluk.com.tr/w/tabutla-gelen/

dostların rezleri ile birlikte devam ederiz.
okuyan herkese tekrar selam olsun.

---18 YAŞALTI SONU---
---GÖNÜL RAHATLIĞI iLE HiKAYEYE DEVAM EDEBiLiRSiNiZ.---

---ÖNEMLi---
---18 YAŞALTI OKURLAR BU BÖLÜMÜ OKUMASIN---
---ŞAKA OLARAK BiLE DENEMEYiN/ KURGU GERÇEK iLiME DAYANIR---

-EUZU BiLLAHi MiNEŞ-ŞEYTANiRRACiM!
-DEYDAFE EL CiN! DEY-DAFE EL-CiN!

odada çığlıklar yükselmeye başladı.
Tarık abinin etrafında dönen cinler(iki taneydi) kendi kafalarına vurmaya başladı. aynı anda kendi etraflarında dönüyorlardı. çığlıklar iki üç varlıktan değil bir kabileden geliyordu. beni tutan elin beni bırakmasıyla yere yığıldım. tavan boydan boya çatladı.
tarık abi tekrar bağırdı.
-AMRAD EL-ASAF! DEYDAFE!
cinler iyice deliye döndüler. tarık abiye saldırmaya çalışıyorlar ama her seferinde elinde tutuğu çevşen nur gibi parlıyor onlar da geri çekiliyordu.
gözüm süleyman'ı aradı. köşede yarı baygın yanıkların etkisiyle inliyordu.
o anda kapıdan içeri devasal bir karaltı girdi. elinde büyükçe bir odun tuttuğunu görebildim. bana yaklaşıyordu. artık tepemdeydi.
odunu havaya kaldırdı.
o anda tarık abi üçüncü kez aynı sözleri bağırdı. varlık kafama odunu vurmadan hemen önce ortadaki cinlerin dumansız ateşle yanmaya başladıklarını gördüm.
kafamda bir ağrı hissetim. sıcak kan gözlerimin üstünden yüzüme doğru akarken herşey karardı.
son düşüncem "Allah'ım sen bizi koru" oldu.

o an farkettim. tarık abi yapabileceği tek şeyi yaptı. kendisini de harcamak uğruna çemberin dışına çıktı. bir elinde çevşen vardı. siyah uzun varlıklar etrafından dönüyor ama ona yaklaşamıyordu. beni tutan yaratık ise tavana kadar çekmiş artık kafamdan tavana çekmeye çalışıyordu. kafam neredeyse patlayacaktı. polisin sadece iki elini hissedebiliyordum. galiba geri kalan bütün vücudu betonarmenin diğer yakasındaydı.
işte o an tarık abi bağırmaya başladı.
oda zelzele oluyor gibi sallanıyordu.

rezerved

takipteyiz panpa

ben süleyman'ın bacaklarını kanepenin üzerinde duran battaniye ile söndürmeye çalışırken tarık abi panikle kitabı yere bıraktı. çemberin dışına da çıkamıyordu. hararetle bağırdı:
-SiZE HABER VERENE KADAR DÖNMEYiN DEMEDiM Mi?
ne sorusuna cevap verecek halimiz vardı ne de zamanımız. hızla ateşi söndürdüm. süleyman'ın ayakları biraz yanmış ama pantalondan aşağıya inmemişti.
etrafımızda siyah gölgeler dolaşıyordu. o an bir tanesi kolumdan tutup beni duvara kadar çekti. bu, tarık abinin iki gün önce elinden kurtardığı polisti. ama suratı şimdi eriyik gibiydi.
ayaklarımın yerden kesildiğini farkettim. yaratık beni hızla tavana çekiyordu.
o an tarık abiyi aradım gözlerim korkuyla.
tarık abi çemberin dışına çıkmıştı.
sağ elinde ipe bağlı sarkan bir nesne olduğunu gördüm.
bir çevşene benziyordu.

rez panpa harikasın.

panpa hadi devam ya

Rez burda birakma ya

Rez panpa rez çok heycanlı gidiyo bölme

bir müddet mola. okuyan dostlar rezlerse devam edelim yoksa yarın devam ederiz.

---ALINTI---
18 mart 1996'da erzurum'un kars sınırındaki bir köyde 21 yaşındaki bir gencin ayna karşısında yanmış halde cesedi bulundu. çocuğun şizofreni olduğu biliniyordu. olay kayıtlara intihar olarak geçti.
ama evde ne bir kibrit, ne de çakmak bulunabildi.
---ALINTI SONU---

ilk polis'in çemberin içine daldığını gördüm. sonra ustaların. tarık abinin ağzını kapatıp kollarını tutuverdiler biranda. o bıçağı gördüm. akifi yaralayan bıçağı. öldüreceklerdi tarık abiyi. süleyman bir çığlık attı.
-hayıırrrrr! diyerek arkasını döndü yardım etmek için. onunla birlikte ben de döndüm.
o 1 saniyelik sürede, o kısa anda, hata yaptığımızı anlamıştım.
herşey bir aldatmacaydı.
tarık abi hala çemberin içindeydi.
ve gözlerindeki bakış önce şaşkınlık sonra endişeye döndü.
bir anda süleyman'ın ayaklarının alev aldığını gördük. oda ışıl ışıl olmuştu.
cinler süleyman'ı dumansız alevleriyle yakıyorlardı.

tarık abi kendini toparladı.
-buradan gideceksiniz! insanoğlu size öyle emrediyor! dedi. ama varlıklar hareket etmedi.
-ya gideceksiniz ya da...
siyah varlıklar hala hareketsizdi.
-"safi yahruk-ul" diye tamamladı cümlesini.
varlıklardan birisi kalktı. aramızdan süzülüp aynanın içine girdi. bir soğukluk gibi geçmişti. ama diğeri hala çemberin önünde oturuyordu.
tarık abi tekrar "safi yahruk-ul" diye bağırarak tekrar edince odanın kapısının açıldığını gördüm. süleyman da görmüştü.
içeriye akif'i öldüren üç inşaat işçisi girdi.
sonra kurtarmaya çalıştığım kız.
en son olarak tarık abinin sokak ortasında yaktığı polis.
oda bir anda asaf soyuyla dolmuştu.
artık korku her hücremizdeydi.

-asaf'ın soyu! neden burdasınız!
çemberin yakınındaki varlık eğilerek birşeyler söylediğini gördüm. tarık abi tekrar sordu.
-sizi kim çağırdı?
varlık tekrar eğildi ona doğru. cevapladığını anlıyordum. ama verdiği cevap her ne ise tarık abinin surat şekilden şekile girdi.
-ibn-i kim dedin, tekrar et cin-el asaf!
varlık tekrar eğildi ve tekrar birşeyler söyledi. söylediklerini fısıldı halinde bile olsa duyamıyorduk ama tarık abi duyuyordu.
aldığı cevap karşısında şok oldu.
-yalan söylüyorsun, onun kadir onun soyundan olamaz!!
varlık hareket etmedi. karşılık da vermedi.
işlerin iyice taka sardığı her halinden belliydi.

tarık abi sürekli okuyordu. aralıksız. devam ettikçe aradaki boyutun farkının kapandığını hissediyorduk.
kapı gıcırtısıyla gözlerim aynada kapıya yöneldi. annem kapıdaydı. sesini de duyuyordum.
-mustafaaaaa! oğlum!! gel buraya çabuk!!! ne olur!!!
tam kapıdaydı. içeri girmiyordu. annem miydi? loş ışıkta görülmüyordu. dikkatli bakmaya çalıştım. o anda gördüm.
annemin gözleri yoktu. boş iki adet oyuk vardı. bir süre sonra hiçbir şey söylemeden geri döndü. kapıdan çıkarken "kizara reşila" diye bir şeyler mırıldandı. kapı kapandı.
gözlerim tarık abiye kitlendi. hala okuyordu. okudukça iki varlık zoraki çemberin etrafına oturmaya başladı. sanki oraya çekiyordu tarık abi onları. onlar oturduğunda tarık abi de okumayı bitirdi. kafasını kaldırdı.
cinlerle konuşmaya başladı.

reserve edildi