sülayman ha bayıldı ha bayılacaktı. varlık tam arkasında ensesine soluyordu. beti benzi atmıştı. yavaşça elimi uzatıp kolunu tuttum. konuşamasam da yaptığım hareketin anlamı netti. korkma, yanındayım.
ama az sonra gördüklerimle kolunu bırakacaktım.
çünkü korku beni de sarmaya başlayacaktı.
kapıdan içeri annemin girdiğini gördüm.

aldırış etmedim. tarık abi hala sessizdi. sonra odanın kapısının açıldığını gördüm aynada. içeri ince siyah uzun iki varlık geldi. suratları görünmüyordu. kolları neredeyse yere kadar uzundu. tarık abinin çizdiği çemberin etrafında dolaşmaya başladılar ağır hareketlerle.
bir tanesi süleyman'ın arkasında durdu. eğildi. süleyman tir tir titriyordu. belli ki o da aynı şeyi görüyordu. o sırada tarık abi arapça veya latince birşeyler mırıldanmaya başladı.
söylediklerini anlamıyorduk ama asaflıları kızdırdığını biliyorduk.
varlıkların hareketler dengesizleşmeye başladı.
oturduğumuz yer titriyordu.

süleyman ne görüyordu bilmiyorum ama bendeki tedirginlikler onda da vardı. sözleri her tekrarlayışımızda farklı farklı görüntüler belirmeye başladı.
önce kendi görüntümdeki farklılık gözüme ilişti.
aynadaki görüntüm bana habisçe tebessüm ediyordu.
sonra dudakları kıpırdamaya başladı. birşeyler söylüyordu.
söylediklerini anlamasam da tehdit ettiğini yüz ifadesinden çıkarıyordum.

---18 YAŞ ALTI SONU---
---HiKAYEYE GÖNÜL RAHATLIĞI iLE DEVAM EDEBiLiRSiNiZ---

-söylediklerimi dikkatlice yapın, dedi tarık abi. ayna süleymanla aramızda kafamızla onay verdik.
-5 dakikadan daha fazla gözlerinizi oynatmadan bakın. sakın ha sakın başka yere bakmayın. aksi halde ben de kurtaramam. süre bitince ben yere bir kere vuracağım. işte o zaman yavaş ve araya bir kaç saniye koyarak "innat-a insomre kronk lat mei maagni torrient" diye 10 kere tekrarlayın. silüetler görünmeye başladığında gözlerinizi aynadan ayırmayın. silüet her ne olursa olsun, her ne görürseniz görün sakın ayırmayın. yoksa işler sarpa sarar. mustafa, süleyman ne dediğimi anladınız mı aslanım!
-anladık abi(hep bir ağızdan)
-ne zaman bana döneceğinizi de söylüyorum. ama bu bir parola gibi. şuan buradalar ve bizi dinliyorlar. mustafa, benim çocukken bir lakabım vardı. hatırlar mısın?
-evet abi!
-hah, o hayvanın ismini söyleyinceye kadar dönmeyin arkanızı. tekrar söylüyorum her ne olursa olsun.
-tamam dedik. ve süre başladı. 5 dakikadan sonra tarık abi yere bir kere yumruğu ile vurdu.
süleymanla birlikte aynı anda cümleyi tekrar etmeye başladık.
"innat-a insomre kronk lat mei maagni torrient"
ve aynadaki görüntüde gariplikler de başladı.

Panpa devam seri

---18 YAŞ ALTI BU KISMI OKUMADAN GEÇSiN---
---GERÇEKLERE DAYANAN METOT VE DUA iÇERiR. SAKIN DENEMEYiNiZ. HiKAYE OLARAK OKUYUP GEÇiNiZ---

-vaktimiz az, dedi tarık abi. süratle çantasını açtı. içinden iki adet siyah mum çıkardı. bir kalemle ortaya kadir'in yaptığı gibi ufak bir çember çizdi. o çemberi görünce içim bir tuhaf oldu. kadir'in bize oynadığı oyun aklıma geldi. sonra siyah bir kitap çıkarıp önüne koydu. mumları yaktı. çantadan en son ufak bir ayna çıkarıp bize verdi.
-bunu ortanıza koyun. ve dediklerimi 10 kez söyleyip uzun süre bakın.
-ama abi boy aynası demiştim, bu oldukça ufak.
-önemi yok mustafa artık onlar bu dünyada. ve güçlüler. amacımız sadece buraya çekip geri göndermek.
-ya olmazsa? diye araya girdi süleyman.
-o zaman b planına geçeceğiz.
ne süleyman ne de ben b planını sormaya cesaret edemedik.

tarık abi o varlığın altına kadar ilerledi. tepedeki akif'in şekline bürünen varlığın sallana kolları tarık abinin saçlarını silme geçiyordu. onun suratına baktı.
-EL ZIHABA CiN-EL ASAF! diye haykırdı. en ufak bir korku izi yoktu tarık abi'de.
cin birden hareketlendi. koridor boyu tepemizden geçerek dış kapının üstünde tekrar o sabit halini aldı. aramızadaki mesafe 5 metreden azdı.
-abi o ne?diye sordu korkudan süleyman.
-asaf cinlerinden. gözlerine bakmamaya dikkat edin. mümkün oldukça konuşmayın.
-ama akif'in şeklinde.
-görmek istediğimiz kimse onun şeklindeler, dedi tarık abi.
hızla ilerleyip büyünün yapıldığı odaya kendimizi attık.
yaratık hala dış kapının üstündeydi.

köy evi ilk sefere gör gözümüze korkunç geliyordu. etrafta kimseler yoktu. tarık abi yanına bir sırt çantası almıştı. "içinde ne var" diye sorduğumda "ihtiyacımız olan herşey" demişti. gerçekten de öyleydi. evin kapısına vardığımızda içeri nasıl gireceğiz diye düşünürken tarık abi çantayı önüne aldı. içinde birşeyler kurcaladıktan sonra törpüye benzer birşey çıkardı. karanlıkta seçilmiyordu. bize dönerek;
-gençler kilide doğru bir ışık tutun hele, dedi.
süleyman hemen cep telefonuna sarıldı. ışığıyla kapıyı aydınlattı. ben de etrafı seyrediyordum. gelen giden yoktu. fazla uzun sürmedi. tarık abi kapıyı açtı.
içeriye geçtik. halen süleyman'ın cep telefonunun ışığı ile ilerliyorduk. odaya doğru koridorda ilerlerken (en önde tarık abi) tarık abi bir anda durdu. biz de durduk. eliyle yukarıyı gösterdi.ve sordu:
-bu kim?
elim ayağım birden boşaldı. süleyman bismilah diyerek korkudan yere yığıldı.
yerden en yukarıda, sırtı davana dayalı, iki ayağı koridorun iki duvarına basan, kafası yere eğik, kolları boşlukta bir sağa bir sola sallanan birisi bizi koridorda karşılamıştı. tarık abi onu bilmiyordu ama süleyman ve ben biliyordum. korkudan heceleyerek kelimeler ağzımdan döküldü.
-abi,... bu,... akif.
en azından onun şekline bürünmüştü.

sabahtan kampüsün yolunu tuttuk süleymanla. süleyman öğrenci işlerinden birisinden kadir ile ilgili bilgi alacaktı. bu kolay değildi ama süleyman'ın teşkilattan yardım edecek dostları vardı. onları devreye soktu.
ben öğrenci işlerinin kapısında beklerken o içeri girdi.10 dakika falan orada birisiyle takıldı.
dışarı çıktığında yüzü gülüyordu.
-kadir'le ilgili öğreneceklerimizi öğrendim abi. artık gidebiliriz.
saat ikindi dörde doğru tarık abi ile buluştuk.
köye giden otobüse bindik.
hava karamaya başladığı sıralar köy evine varmış olacaktık.

odada sessizlik hakimdi. kadir ortalarda yoktu. bu sorunu çözecek tek adam kayıptı. elimizde sadece tarık abi vardı. söze de o başladı.
-madem adam kayıp, o zaman yapacak tek şey kalıyor.
-ne kalıyor abi?
-bu işi başladığı yerde çözeceğiz.
-yani, diye merakla araya girdi süleyman.
-yanisi köye gideceğiz. dedi tarık abi. devam etti.
-kadir hakkında toplayabildiğiniz kadar bilgi toplayın. ben de hazırlıklarımı yapacağım. yarın öğleden sonra köye gideceğiz.
-peki bize saldırırlarsa tekrar.
tarık abi bize baktı dikkatle.
-saldırmamaları için dua edeceğiz. başka çare yok.

gececi tayfaya selamlar...
artık başlayalım...

rezerved

hadi panpa serii

-abi aklındaki tam olarak ne?
-bir kaç şüphelendiğim şey var ama yine de emin değilim. kendi yaşadıklarımdan dolayı sizi endişelendirmek istemiyorum.
-ne abi yaşadıkların?
-boşver. şimdi buradayım, sana inanıyorum. yardım edebilecek birisi varsa o da benim.
süleyman araya girdi.
-abi bize ne oldu? bu kadir ne tak yedi de bu haldeyiz?
-sizi efsunladı süleyman kardeş. öyle bir efsunladıki, ölmediğiniz her saniye acı ceken varlıklarla muhattap olacaksınız. ne zaman ölürsünüz o zaman onlar rahatlayacak. birbirlerinize zincirle bağlanmış gibisiniz.
-kimlerle abi? niye bağlıyız?
-asaflılarla. en azından gördüğümüz polis onlardandı.
-bu kadar eziyet altındalar onlar niye kadir'e saldırmıyor? bu işleri başımıza açan o!
tarık abi paketinden sigarasını çıkarıp yaktı.
-saldırmazlar, saldıramazlar çünkü onu görmediler. işte o gece çizdiği çember onun içindi. her varlık kendi dünyasında rahattır. diğer dünyaya geçtiğinde eziyet içinde yaşar. onları buraya çekti ki eziyet çeksinler.
-onlar buraya geldiklerinde acı içinde sadece bizi gördüler. ve bizi suçladılar diye tamamladı süleyman.
-öyle süleyman öyle. aç bir kurdu bir adamla aynı odaya salmış bu kadir. bu büyüyü en kolay bozacak kişi de o. ama görünüşe göre o da kayıp.
bu cümlenin bitişi ile süleymanla suratlarımızı yere eğdik. aklıma o an akif'in hali geldi. biz de öyle mi olacaktık?
belki de olacaktık.

ertesi akşam tarık abi de yanımızda eve döndük. elimiz boştu. kadir yoktu. cevaplanacak bir çok soru vardı. gün boyu telefonlarım da durmuyordu. annemler sürekli beni arıyordu. önemli birşey olmadığını söyleyip geçiştiriyor, basit bir sokak kavgasına karıştığımı anlatıyordum. eve döndüğümüzde süleyman, ben ve tarık abi konuşmaya başladık.
bu sefer biz soracaktık, Tarık abi cevaplayacaktı.

derin bir nefes aldı Tarık abi. ellerini yüzünü zütürüp ovuşturdu. topsakalını sağ eliyle karıştırdı. süleyman bakışlarını bana topladı. gözleriyle "ne oldu ki" diyordu. bilmiyordum. ikimiz de boş boş onu izliyorduk.
-abi ne oldu? diye sordum.
tarık abi bizlere baktı.
-bu kadir'i bulmamız lazım. parçaları birleştirebilmem için, daha doğrusu emin olabilmem için bu şart. yarın ilk işimiz bu olsun.
-sonra?
-sonrasını yarın detaylıca anlatacağım. büyük ihtimal sevgili kadir de aramızda olur. ondan sonra acem büyüsünü bozmanın bir yolunu ararız. ama kadir'i bulmak şart.
-tamam abi o kolay, dedim.
kolay değildi.
ertesi gün kampüse gittiğimizde kadir yoktu.
pılını pırtısını toplayıp, sırra kadem basmıştı.

aynen panpa çok iyi gidiyo

Panpa seri yaz cok surukleyici hikaye oldu